۲۴۶.صحيح البخارىـ به نقل از ابو مسعود ـ: مردى از انصار ، ملقّب به ابو شعيب آمد و به غلامش ـ كه قصّاب بود ـ گفت : برايم غذايى به اندازه پنج نفر درست كن؛ چون مى خواهم با پيامبر صلى الله عليه و آله ، پنج نفر را دعوت كنم ؛ چرا كه در چهره ايشان گرسنگى مى بينم .
پس آنها را دعوت كرد ؛ امّا يك نفر ديگر هم با آنها آمد .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : « اين هم به دنبال ما آمد . اگر اجازه مى دهى بماند، وگرنه برگردد » .
ابو شعيب گفت : نه ، اجازه مى دهم .
ر . ك : ص 137 (آنچه شايسته مهمان نيست / شركت كردن بدون دعوت در مهمانى ديگران) .
5 / 8
روزه مستحبّى گرفتن ، مگر با اجازه ميزبان
۲۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه يكى از شما مهمان قومى شد ، نبايد روزه بگيرد ، مگر با اجازه آنها .
۲۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس مهمان قومى شد ، نبايد روزه مستحبّى بگيرد ، مگر با اجازه آنها .
۲۴۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از فهميدگى مهمان است كه روزه مستحبّى نگيرد ، مگر با اجازه ميزبان . . . در غير اين صورت ، آن مهمان ، آدم نادانى است .
۲۵۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه مردى وارد شهرى شد ، مهمان ساكنان آن شهر از همدينان خويش است تا زمانى كه از پيش آنان برود . و براى مهمان، سزاوار
نيست كه روزه بگيرد ، مگر با اجازه ميزبانان ، مبادا كه غذايى درست كنند و خراب بشود . براى آنها نيز سزاوار نيست روزه بگيرند ، مگر با اجازه مهمان ، مبادا كه مهمان از آنها خجالت بكشد و غذا بخواهد ؛ ولى به خاطر [رعايت حال ]آنها ، از خوردنْ خوددارى كند .
