شاد ساختن مردم

^{امام رضا(ع):...}

واحرِصُوا على قَضاءِ حوائِج المؤمنینَ، و ادخالِ السُّرورِ عَلیهم، و دَفع المَکرُوهِ عنهم، فانّه لیس شَى‏ءُ من الاعمالِ عنداللّه‏ - عزّوجلّ - بَعدَ الفَرائضِ اَفضَلَ من ادخالِ السُّرور على المومنِ.

_{بحارالأنوار ۷۸/۳۴۷.}

براى قضاى حاجت مومنان، و شاد ساختن، و دور کردن ناگوارى ‏ها از آنان، حرض بورزید؛ زیرا که پس از (اداى) واجبات، هیچ کارى نزد خداى بزرگ، برتر از خرسند کردن مؤمن نیست.

گسترش شادى در سطح جامعه، و شاد ساختن یکایک مردم، کارى اسلامى و انسانى است، و برترین اخلاق خدایى شمرده شده است. شاد سازى در سطح پایین آن، با انواع خوشمزگى ‏ها، و هزل گویی ها صورت مى‏ گیرد، لیکن شادسازى اصلى با برآوردن نیازها و رفع مشکلات مردم است. انسان‏ هایى که در دام نیازها و مشکلات زندگى و تورم کشنده امروز گرفتارند، با وشمزگى ‏هاى لفظى ممکن است لحظه‏اى غافل شوند، و لبخند بزنند، لیکن فشار مشکلات در بى مسکنى، فقر، بیمارى، و نداشتنهاى کوبنده و... را چیزى درمان نمى‏ کند مگر این که این گرفتارى‏ ها از دوش انسان‏ها برداشته شود.

از این رو امام بزرگ انسان سخن خود را در شاد ساختن با قضاى حاجت مردم آغاز مى‏ کند و سپس شاد کردن آنان را مطرح مى ‏سازد؛ یعنى با رفع نیازها آنان را شاد سازید، و آسایش و آرامش را به زندگیشان هدیه کنید.

در فراز «واحرصُوا...» امام بزرگ به این اصل اشاره مى‏ کنند، که زیاده روى و آزمندى و حرص گرچه در همه جا نکوهیده و بى ارزش است، لیکن در کار شاد ساختن مردمان، و برآوردن نیازهاشان، زیاده روى نکوهیده نیست، بلکه اخلاقى انسانى و اسلامى است.

^{امام على(ع):}

الاسرافُ مَذمومُ فى کلِّ شى‏ءٍ الاّ فى اَفعالِ البِرِّ.

_{مستدرک الوسائل ۱۵/۲۷۱.}

اسراف در هر چیز نکوهید است مگر در کارهاى نیک (و انسانى).