مهج الدعوات ، سيّد بن طاووس ؛
ـ مصباح الزائر ، سيّد بن طاووس ؛
ـ المصباح ، تقى الدين ابراهيم كَفعَمى ( م 905 ق ) ؛
ـ البلد الأمين ، تقى الدين ابراهيم كفعمى. ۱
در دهه هاى اخير ، با دو گونه تبويب و نگاه موضوعىِ جديد نسبت به روايات ، روبه رو بوده ايم : يكى ، موضوعاتى كه با توجّه به علوم تجربى جديد شكل گرفته و برخى از عالمان و حديث پژوهان ، آن موضوعات را بر پايه حديثْ تدوين كرده اند ، مانند : توسعه اقتصادى ، مديريت ، جامعه شناسى ، روان شناسى و... و بر اين پايه ، كتاب هاى حديثى تحرير كرده اند ، مانند : التنمية الاقتصادية فى الكتاب والسنّة ، مناسبات جامعه شناسى و حديث ، انديشه هاى اقتصادى در نهج البلاغه ؛ و تبويب ديگر ، به پژوهش هاى مسئله محور برمى گردد مانند : زن ، گفتگوى تمدّن ها ، محيط زيست ، آزادى ، انقلاب ، و... كه مى توان اين آثار حديثى را نام برد : گفتگوى تمدّن ها در قرآن و حديث ، آزادى در نهج البلاغه ، رمز تداوم انقلاب در نهج البلاغه ، زن در سخن و سيره رسول خدا صلى الله عليه و آله ، زن در سخن و سيره امام على عليه السلام .
در باره بخش نخست ، بايد برخى از پرسش هاى اصلى اى را كه در حكم پيش فرض مسئله هستند ، مورد اهتمام قرار داد ، مثل اين كه : تا چه اندازه مى توان ميان دانش هاى دينى و متون حديثى ، ارتباط برقرار كرد ؟ و آيا مى توان محصول را به نام حديثْ عرضه داشت يا نه؟ بويژه آن كه نظريات چندگانه اى در اين زمينه ، ارائه شده است.
