بهره گيرى از حديث در روان شناسى

چكيده

در شهريور سال 1381 ، اولين كارگاه نظريه پردازى در روان شناسى اسلامى ، به همت كميته علم و دين مركز تحقيقات علوم پزشكى كشور برگزار گرديد. از مركز تحقيقات دارالحديث نيز دعوت به عمل آمد ، تا نقش حديث در نظريه پردازى و تحقيقات روان شناسى اسلامى را تبيين كند. بدين منظور ، بحثى با عنوان «منابع روان شناسى اسلامى و شيوه بهره گيرى» ، تنظيم و در كارگاه ارائه شد. هر چند شيوه پيشنهادى مركز تحقيقات دارالحديث روشى براى نظريه پردازى نيست ، اما از آنجا كه بر پايه يك تجربه تحقيقاتى قرار داشت ، اجرايى تر از ديگر شيوه ها ارزيابى شد و مورد استقبال شركت كنندگان قرار گرفت. در بند ششم بيانيه پايانى اين كارگاه آمده است:
روش استفاده بهينه از احاديث ، به منظور دستيابى به نظريه هاى روان شناسى اسلامى كه از طرف كارشناسان مؤسسه دارالحديث معرفى شد ، مورد بحث قرار گرفت و با استقبال شركت كنندگان و آمادگى و علاقه براى همكارى با آن گروه ، روبه رو شد.
در اين بحث ، زمينه هاى بهره گيرى از احاديث را در روان شناسى ارائه داده وتوانايى احاديث را در فرضيه سازى ، تبيين كنندگى و نشانه شناسى شناسانده و براى هر يك ، نمونه هايى عرضه شده است. مقاله ، به موانع نيز پرداخته و تقدس داده هاى دينى و ناآشنايى با روش هاى تجربى و ميدانى را دو مانع مهم اين بهره گيرى دانسته است ، هر چند ناكامى هاى گذشتگان و نيز آيين مسيحيت را در اين ميان نمى توان ناديده گرفت . در پايان و پس از حلّ موانع مهم ، پيشنهاد داده ايم كه به جاى پرداختن به نظريه هاى كلان و جامع نگر ، از مسائل ريزتر و كاربردى بياغازيم و پس از اطمينان از صحت انتساب هر يك از برداشت هاى حديثى و علمى به حوزه خود ، [ بى شتاب و با همكارى مشاركتى و گام به گام ]