سفر ، نمازهاى روزانه را شكسته مى خوانَد و نماز شب را تمام ، ولى روزه را بايد بگيرد.
مخالفت حديث با قواعد ، در چند ناحيه است : جارى ساختن حكم قصر بر ساربان (مكارى) كه شغلش سفر و بايد مانند وطنش نماز را كامل بخواند ، و نيز تفاوت قائل شدن ميان نمازهاى روز (يعنى ظهر و عصر) و نماز شب (يعنى نماز عشاء) ، و تفصيل ميان حكم روزه و نماز كه هر دو تفصيل صحيح نيست. جالب توجّه اين كه منبع و سند حديث ، معتبر است و محدّث بحرانى با وجود پذيرش سند مى گويد :
فكيف يمكن العمل بالخبر بمجرّد صحّة سنده مع اشتماله على هذه الأحكام الخارجة عن مقتضى الأُصول و القواعد؟ 1
ج : عقل
عقل ، پيامبر درونى انسان و راهبر او به سوى حقيقت ، و مرجع تشخيص و داورى او در ميان حقّ و باطل است و اگر اين قدرت خدادادى در انسان از اعتبار بيفتد ، ديگر هيچ ستون قابل اعتمادى در خيمه معارف بشرى نداريم. امام رضا عليه السلام در پاسخ به ابن سكّيت (از راويان دانشمند و اديب و اصحاب خاصّ امام) كه از حجّت بر مردمان پرسيده بود ، مى فرمايد :
العقل يُعرف به الصادق على اللّه فيصدّقه ، و الكاذب على اللّه فيكذّبه؛۲حجّت كنونى بر مردمان ، عقل است كه بدان ، راستگو بر خدا را از دروغگوى بر خدا تشخيص مى دهى ، تا راستگو را تصديق و دروغگو را تكذيب كنى.
همچنين از حديث پيامبر اكرم ـ كه امام صادق عليه السلام آن را براى سكّونى روايت مى كند ـ مى توان اين معنا را استنباط كرد كه مى فرمايد :
إنّ على كلّ حقٍّ حقيقةً ، و على كلّ صوابٍ نورا ... ؛۳بر هر حقّى ، حقيقتى است و بر هر درستى ، نورى تابيده است.