راضى را بيان ۱ مى كند و احاديثى كه شيوه هاى ايجاد آرامش را نشان مى دهد. ۲ همه اين احاديث ، مى توانند مثال هايى براى بحث ما به شمار آيند. ما ، تنها به حديث «أهنى ء العيش ، اطّراح الكلف» ۳ از امام على عليه السلام اشاره مى كنيم ، كه يكى از راه هاى دستيابى به آرامش و چشيدن شهد گواراى زندگى را ، كنار زدن تكلّف ها و دورى از تجمّل ها ، مى داند. تفصيل بيشتر را در اين زمينه ، مى توان در بخش سوم اين مجموعه گفتارها يعنى «زندگى حديثى» ديد .
بخش دوم : موانع
آنچه در بخش پيش گفته آمد ، به تنهايى نمى تواند اين نهر مالامال از درّ و مرواريد معارف اهل بيت را بر تشنگان حقيقت بگشايد. سدها و موانعى هرچند خُرد ، در اين ميان نهاده شده و غفلت ها و نقص ها و ناكامى هايى ، راه آب حيات را بر زندگى بسته است. ما به برخى اشاره مى كنيم و در حدّ توان ، به ارائه راه حل آنها مى پردازيم.
الف : تقدّس داده هاى دينى
پژوهش و تحقيق در زمين ترديد و شك ، جوانه مى زند و يقين ، به درستى مطلق يك گزاره و يا به اطمينان نادرستى حتمى ، تنها براى پايان پژوهش و تطبيق عملى آن مناسب است. از اين رو ، گزاره هايى كه از پيش پذيرفته شده و ادله ديگرى كه ردّ آن را ناممكن دانسته اند ، نمى توانند پا در عرصه آزمون و خطا بنهند ، بلكه خودْ معيار و محكى براى ردّ و قبول ديگر داده هاى علمى مى شوند. اين ، همان اصل ابطال پذيرى در آزمون تجربى فرضيه هاست كه در مبحث ما نيز بايد مورد صدق بيابد.
نگاه ما به گزاره هاى دينى ، يك نگاه علمى محض نيست. ما سخنان ائمه عليهم السلام را همچون وجود شريف آنان ، پاس مى داريم و حرمت مى نهيم و بنا به دليل هاى كلامى پذيرفته شده ،