عمر رضا كحّاله به پيروى از اسماعيل پاشا ، آن را نقل كرده است. ۱ چنين به نظر مى رسد كه اين انتساب ، نتيجه سوء برداشت از عبارت علّامه مجلسى در مقدمه بحار الأنوار است. ۲
رحله هاى حديثى نعمانى
نعمانى سفرهاى طولانى و متعددى براى اخذ حديث داشته است . او در سال 313 از موطن خود به شيراز رفت ، تا از عالم و محدّث شيعى ، ابوالقاسم موسى بن محمّد اشعرى ، نوه دخترى سعد بن عبداللّه اشعرى ۳ ، بدون واسطه روايت بشنود و احاديث او وجدّش را اخذ كند . ۴ پس از آن ، به بغداد رخت بركشيد تا از انجمن هاى علمى و حديثى آن روزگار بغداد كه در روزهاى اوج خود بود ، خوشه چيند و از محضر محدثانى بهره برد كه چون كلينى ، ابن عقده كوفى ، محمّد بن همام و أبو على أحمد بن محمّد بن يعقوب كوفى ، سلامة بن محمّد ارزنى و ... هر يك از استوانه هاى استوار و وزنه هاى علمى جهان اسلام بودند . يك گزارش ، زمان حضور او را در بغداد ، سال 327 ذكر مى كند . ۵ پس از آن ، به طبريه از توابع اردن سفر كرد ، تا به روايات غير شيعى نيز دست يابد . او در آنجا و به سال 333 از محمّد بن عبداللّه المعمر الطبرانى كه از ناصبيان و محبّان يزيد بن معاويه بود ۶ و نيز از عبداللّه بن عبدالملك بن سهل طبرانى ۷ حديث شنيد .
نعمانى ، در آخرين رحله خود به شام رفت و در دمشق از محمّد بن عثمان بن علاّن الدهنى البغدادى ۸ حديث اخذ كرد ، و سپس به شهر حلب رفت و تا پايان عمر در آنجا به
1.معجم المؤلفين ، ج ۸ ، ص ۱۹۵ .
2.بحار الأنوار ، ج ۱ ، ص ۳۱ .
3.فهرست نجاشى ، ص ۴۰۷ ، رقم ۱۰۷۹ .
4.كتاب غيبت ، ص ۶۲ ، ح ۵ .
5.همان ، ص ۲۴۹ ، ح ۴ .
6.همان ، ص ۳۹ ، ح ۱ .
7.همان ، ص ۹۳ ، ح ۲۴ .
8.همان ، ص ۱۰۲ ، ح ۳۱ .