۲۳۲۶.الإمامُ الكاظمُ عليه السلامـ في قولِ اللّهِ عزّ و جلّ:«تُوبوا إلى اللّهِ توبةً نَصُوحا»ـ: يَتوبُ العبدُ ثُمّ لا يَرْجِعُ فيهِ . ۱
۲۳۲۷.الإمامُ الهاديُّ عليه السلامـ و قد سُئلَ عنِ التّوبةِ النَّصُوحِ ـ: أنْ يَكونَ الباطِنُ كالظّاهِرِ و أفْضَلَ مِن ذلكَ . ۲
472
تَأخيرُ التَّوبَةِ
الكتاب:
إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَرِيبٍ فَأُولئِكَ يَتُوبُ اللّهُ عَلَيْهِمْ وَ كانَ اللّهُ عَلِيما حَكِيما» . ۳
الحديث:
۲۳۲۸.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :يا بنَ مَسعودٍ ، لا تُقَدِّمِ الذّنبَ و لا تُؤَخِّرِ التّوبَةَ ، و لكِنْ قَدِّمِ التَّوبةَ و أخِّرِ الذَّنبَ ، فإنَّ اللّهَ تعالى يقولُ في كتابهِ : «بل يُريدُ الإنسانُ لِيَفْجُرَ أمامَه»۴ . ۵
۲۳۲۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا تَكُن مِمَّن يَرجو الآخِرَةَ بغيرِ العَمَلِ ، و يُرجِئُ التَّوبَةَ بِطُولِ الأمَلِ ......... إنْ عَرَضتْ لَه شَهْوَةٌ أسْلَفَ المَعْصيةَ و سَوَّفَ التَّوبةَ . ۶
۲۳۲۶.امام كاظم عليه السلامـ در توضيح آيه «به درگاه خدا توبه كنيد، توبه اى نصوح» ـفرمود : توبه نصوح اين است كه بنده توبه كند و ديگر به گناه باز نگردد.
۲۳۲۷.امام هادى عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از توبه نصوح ـفرمود : توبه نصوح اين است كه باطن، همچون ظاهر، و بهتر از آن شود.
472
به تأخير افكندن توبه
قرآن :
«جز اين نيست كه توبه از آنِ كسانى است كه ندانسته مرتكب كار زشت مى شوند و زود توبه مى كنند. خدا توبه اينان را مى پذيرد و خدا دانا و حكيم است».
حديث :
۲۳۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى پسر مسعود! گناه را پيش مينداز و توبه را به تأخير ميفكن، بلكه توبه را پيش افكن و گناه را به تأخير انداز؛ زيرا خداوند متعال در كتاب خود مى فرمايد: «بلكه انسان مى خواهد جلويش باز باشد (در تمام عمر فسق و فجور كند)».
۲۳۲۹.امام على عليه السلام :از آنان مباش كه بدون عمل به آخرت اميد مى بندند و با آرزوى دراز توبه را به تأخير مى اندازند ......... هرگاه با خواهشى نفسانى مواجه شوند گناه را پيش مى اندازند و توبه را تأخير.
