۳۰۹۷.عنه عليه السلام :وارِدُ النّارِ مُؤبَّدُ الشَّقاءِ . ۱
۳۰۹۸.عنه عليه السلام :وَفْدُ النّارِ أبدا مُعَذَّبونَ . ۲
633
مَن يَخرُجُ مِن النّارِ
۳۰۹۹.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :يُخرِجُ اللّهُ قَوما مِن النّارِ فيُدخِلُهُمُ الجَنّةَ . ۳
۳۱۰۰.عنه صلى الله عليه و آله :يَخرُجُ مِن النّارِ قَومٌ بَعدَ ما احْتَرقوا فيَدخُلونَ الجَنّةَ ، فيُسَمّيهِم أهلُ الجَنّةِ : الجَهَنّمِيّونَ . ۴
۳۱۰۱.عنه صلى الله عليه و آله :يَخْرُجُ مِن النّارِ مَن كانَ في قَلبهِ مِثْقالُ ذَرّةٍ مِن إيمانٍ . ۵
۳۱۰۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنّ قَوما يُحْرَقونَ في (بـ) النّارِ حتّى إذا صاروا حُمَما (حَميما) أدْرَكَتْهُمُ الشَّفاعةُ . ۶
634
آخِرُ مَن يَخرُجُ مِن النّارِ
۳۱۰۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنّي لَأعْلمُ آخِرَ أهلِ النّارِ خُروجا مِنهُا ، و آخِرَ أهلِ الجنّةِ دُخولاً الجنّةَ : رجُلٌ يَخرُجُ مِن النّارِ حَبْوا ، فيقولُ اللّهُ تباركَ و تعالى لَهُ : اذهَبْ فادْخُلِ الجَنّةَ ، فيَأتيها فيُخيَّلُ إلَيهِ أنّها مَلْأى ، فيَرجِعُ فيقولُ : يا ربِّ ، وجَدتُها مَلْأى ! فيقولُ اللّهُ تباركَ و تعالى لَهُ : اذهَبْ فادْخُلِ الجَنّةَ ......... فإنَّ لكَ مِثلَ الدُّنيا و عَشرَةَ أمْثالِها ، أو إنّ لكَ عَشرَةَ أمثالِ الدُّنيا ......... فكانَ يُقالُ : ذاكَ أدْنى أهلِ الجنّةِ مَنزِلةً . ۷
۳۰۹۷.امام على عليه السلام :آن كه به دوزخ درآيد، بدبخت ابدى است.
۳۰۹۸.امام على عليه السلام :وارد شوندگان به آتش، براى هميشه در عذابند.
633
كسانى كه از آتش بيرون آورده مى شوند
۳۰۹۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند مردمانى را از آتش بيرون مى آورد و به بهشت مى برد.
۳۱۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :عده اى از مردم بعد از سوخته شدن در آتش، از دوزخ بيرون مى آيند و به بهشت مى روند، كه بهشتيان آنها را «دوزخيان» مى نامند.
۳۱۰۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس ذرّه اى ايمان در دلش باشد، [سرانجام] از آتش بيرون مى آيد.
۳۱۰۲.امام باقر عليه السلام :گروهى از مردم در آتش مى سوزند و خوب كه گداختند (خالص شدند) شفاعت به سراغشان مى آيد.
634
آخرين كسى كه از آتش بيرون مى آيد
۳۱۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من مى دانم كدام دوزخى از همه ديرتر از جهنّم بيرون مى آيد و كدام بهشتى آخر از همه به بهشت مى رود: مردى كه با خزيدن از آتش بيرون مى رود و خداوند تبارك و تعالى به او مى فرمايد: برو، وارد بهشت شو . او خود را به بهشت مى رساند، اما به خيالش مى رسد كه بهشت پُر است. از اين رو، بر مى گردد و عرض مى كند: بار خدايا! بهشت پُر بود. خداوند تبارك و تعالى به او مى فرمايد: «برو، و وارد بهشت شو ......... براى تو در بهشت، به اندازه دنيا و ده برابر آن، جا هست. يا براى تو، [جايى ]ده برابر دنيا وجود دارد ......... » . گفته مى شد: اين كس، فرو پايه ترين فرد بهشت است.