۲۰۴۶.الإمامُ الرِّضا عليه السلامـ في قولهِ تعالى:«لِيَبْلُوَكُم أيُّكُم أحْسَنُ عَمَلاً»ـ: إنّه عزّ و جلّ خَلقَ خَلقَهُ ليبلوَهم بِتَكليفِ طاعتِهِ و عِبادتِهِ، لا على سبيلِ الامْتِحانِ و التَّجْرِبةِ ؛ لأنـهُ لَم يَزَلْ عَلِيما بكُلِّ شَيءٍ . ^۱

(انظر) الرزق : باب 1479.
الفضيلة : باب 3161.
الشيطان : باب 1996.
الغنى : باب 3066.

405

شِدَّةُ ابتِلاءِ المُؤمِنِ

الكتاب:

أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأسَاءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى نَصْرُ اللّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِيبٌ» . ^۲

(انظر) آل عمران: 188 ، الأنعام: 44 ، 46.

الحديث:

۲۰۴۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :المؤمنُ بَينَ خَمسِ شَدائدَ: مؤمنٌ يَحْسِدُهُ، و منافقٌ يُبغِضُهُ ، و كافرٌ يُقاتِلُهُ ، و نَفْسٌ تُنازِعُهُ ، و شَيطانٌ يُضِلُّهُ . ^۳

۲۰۴۶.امام رضا عليه السلامـ در تفسير آيه «تا شما را بيازمايد كه كدام يك نكو كارتريد» ـفرمود : خداوند عزّ و جلّ بندگان خود را آفريد تا ايشان را با تكليف به طاعت و عبادتش بيازمايد و اين كار را براى امتحان و [كسب ]تجربه نكرد؛ زيرا او همواره به همه چيز آگاه است.

405

آزمايش سخت مؤمن

قرآن :

«آيا پنداشتيد كه به بهشت خواهيد رفت، حال آن كه هنوز مانند آنچه بر سر پيشينيان شما آمده بر شما نگذشته است ؟ به ايشان سختى و زيان رسيد و به لرزه آمدند تا آن جا كه پيامبر و مؤمنانى كه با او بودند گفتند: پس كمك خدا كِى خواهد رسيد؟ هشدار، كه كمك خدا نزديك است».

حديث :

۲۰۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤمن، با پنج سختى دست به گريبان است: مؤمنى ديگر كه به او حسادت مى ورزد، منافقى كه او را دشمن مى دارد، كافرى كه با او مى جنگد، نفْسى كه با او كشمكش مى كند و شيطانى كه در صدد گمراه كردن اوست.

۲۰۴۳.عنه عليه السلام :لَتُبَلْبَلُنّ بَلْبَلةً ، و لَتُغربَلُنّ غَرْبَلةً ، حتّى يعودَ أسفلُكُم أعلاكم ، و أعلاكم أسفلَكُم ، و ليَسبقنّ سَبّاقونَ كانوا قَصَّروا، و ليُقَصِّرَنَّ سبّاقونَ كانوا سَبَقوا . ^۱

۲۰۴۴.عنه عليه السلام :لا تَفرَحْ بالغَناءِ و الرَّخاءِ ، و لا تَغتمَّ بالفقرِ و البلاءِ؛ فإنّ الذَّهبَ يُجَرَّبُ بالنّارِ ، و المؤمنُ يُجَرَّبُ بالبلاءِ . ^۲

۲۰۴۵.الإمامُ الحسينُ عليه السلامـ في المَسيرِ إلى كربلاءَ ـ: إنّ النّاسَ عَبيدُ الدُّنيا ، و الدِّينُ لَعْقٌ على ألْسِنَتِهِم ، يَحُوطونَهُ ما دَرَّتْ مَعايِشُهُم، فإذا مُحِّصوا بالبلاءِ قَلَّ الدَّيّانونَ . ^۳

۲۰۴۳.امام على عليه السلام :همانا شما درهم آميخته و غربال خواهيد شد تا آن كه پايين است به رو آيد و آن كه بالاست به زير رود و آنان كه وا پس مانده اند پيش برانند و آنان كه پيش افتاده اند وا پس مانند.

۲۰۴۴.امام على عليه السلام :به ثروت و رفاه، دل شاد مشو و از تهيدستى و گرفتارى، اندوه به دل راه مده؛ زيرا طلا با آتش گداخته و ناب مى شود و مؤمن با بلا و گرفتارى.

۲۰۴۵.امام حسين عليه السلامـ در راهِ رفتن به كربلا ـفرمود: براستى كه مردم، بندگان دنيا هستند و دين [فقط] بر سر زبان آنهاست و آن را تا زمانى كه براى آنها آب و نان دارد، مى چرخانند و چون در بوته آزمايش گذاشته شوند، آن گاه دين دارانْ اندكند.