419

المُؤمِنُ فِي البَلاءِ

۲۱۱۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في وصفِ المؤمنين ـ: نَزلَتْ أنفسُهُم مِنهُم في البلاءِ كما نَزلَتْ في الرَّخاءِ . ^۱

(انظر) عنوان 67 «الجزع».

420

ابتِلاءُ المُؤمِنِ خَيرٌ لَهُ

۲۱۲۰.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :ما اُبالي أصْبَحتُ فَقيرا أو مَريضا أو غَنِيّا؛ لأنَّ اللّهَ يقولُ : لا أفْعَلُ بالمؤمنِ إلاّ ما هُو خَيرٌ لَهُ . ^۲

۲۱۲۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ فيما أوحى اللّهُ تعالى إلى موسى عليه السلام ـ: ما خَلَقتُ خَلْقا أحَبَّ إلَيَّ مِن عَبديَ المؤمنِ ، فإنّي إنّما أبْتَلِيهِ لِمَا هُو خَيرٌ لَهُ ، و اُعافِيهِ لِما هُو خيرٌ لَهُ ، و أزْوِي عَنهُ لِما هُو خَيرٌ لَهُ ، و أنا أعلَمُ بما يَصلُحُ علَيهِ عبدي ، فلْيَصْبِرْ على بلائي ، و لْيَشكُرْ نَعْمائي ، و لْيَرْضَ بقَضائي ، أكتُبْهُ في الصِّدِّيقينَ عِندي . ^۳

(انظر) القضاء و القدر : باب 3298.

419

حالت مؤمن هنگام بلا

۲۱۱۹.امام على عليه السلامـ در وصف مؤمنان ـفرمود : در سختيها همان گونه اند كه در خوشيها.

420

دچار شدن مؤمن به بلا ، به سود اوست

۲۱۲۰.امام باقر عليه السلام :مرا چه باك كه فقير باشم يا بيمار و يا ثروتمند؛ زيرا خداوند متعال مى فرمايد: من با مؤمن كارى نمى كنم، مگر آنچه را كه برايش بهتر است.

۲۱۲۱.امام صادق عليه السلام :ـ از جمله چيزهايى كه خداوند متعال به موسى عليه السلام وحى كرد ، اين بود كه ـ: آفريده اى نيافريده ام كه نزد من محبوب تر از بنده مؤمنم باشد. او را مبتلا مى سازم چون برايش بهتر است؛ به او عافيت مى بخشم چون برايش بهتر است، از او مى گيرم و محرومش مى سازم چون برايش بهتر است. من بهتر مى دانم كه چه چيز بنده مرا اصلاح مى كند؛ پس بايد كه بر بلاى من صبور باشد و از نعمتهايم سپاسگزار و از حكم و قضاى من خشنود تا او را در شمار بندگان صدّيق خود بنويسم.

۲۱۱۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ في الجَنّةِ مَنزِلةً لا يَبلُغُها عبدٌ إلاّ بالابْتِلاءِ في جَسدِهِ . ^۱

۲۱۱۷.عنه عليه السلام :إنّه لَيكونُ لِلعبدِ مَنزِلةٌ عند اللّهِ فما يَنالُها إلاّ بإحْدى خَصْلتَينِ : إمّا بذَهابِ مالِهِ أو ببَلِيّةٍ في جَسدِهِ . ^۲

(انظر) الجنّة : باب 564.

418

ذَمُّ حُبِّ البَلاءِ

۲۱۱۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ و قد سُئلَ عن شيءٍ يُروى عن أبي ذَرٍّ رحمه الله أنَّهُ قالَ:ثلاثةٌ يُبغِضُها النّاسُ و أنا اُحِبُّها : اُحِبُّ المَوتَ ، و اُحِبُّ الفَقرَ ، و اُحِبُّ البلاَء ـ : هذا ليسَ على ما يَرْوونَ ، إنّما عنى : المَوتُ في طاعةِ اللّهِ أحَبُّ إلَيَّ مِن الحياةِ في مَعصيةِ اللّهِ ، و الفَقرُ في طاعةِ اللّهِ أحَبُّ إلَيّ مِن الغِنى في مَعصيةِ اللّهِ ، و البلاءُ في طاعةِ اللّهِ أحَبُّ إلَيّ مِن الصِّحّةِ في مَعصيةِ اللّهِ . ^۳

(انظر) الإيمان : باب 269 . العافية : باب 2727.

۲۱۱۶.امام صادق عليه السلام :همانا در بهشت منزلتى است كه هيچ بنده اى بدان نمى رسد مگر با بلايى كه [در دنيا] به بدنش مى رسد.

۲۱۱۷.امام صادق عليه السلام :بنده را نزد خداوند منزلتى است كه بدان نمى رسد مگر با يكى از اين دو: يا با از بين رفتن دارايى اش، يا با رسيدن بلايى به جسمش.

418

نكوهش بلا خواهى

۲۱۱۸.امام صادق عليه السلامـ آنگاه كه به ايشان عرض شد: از ابوذر رحمه الله نقل مى شود كه گفته است: مردم از سه چيز بدشان مى آيد ولى من آنها را دوست دارم: مرگ را دوست دارم، فقر را دوست دارم، بلا را دوست دارم ـفرمود : اين برداشت آنها درست نيست، بلكه منظور ابوذر اين بوده است كه مرگ در راه طاعت خدا را خوشتر دارم از زندگى آلوده به معصيت خدا و فقر در راه طاعت خدا را دوست تر دارم تا ثروت با نافرمانى خدا و بلا و سختى ديدن در راه طاعت خدا برايم خوشايندتر است از سلامت و عافيت در معصيت خدا.