457
التُّهَمَةُ
۲۲۶۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إذا اتَّهَمَ المؤمنُ أخاهُ انْماثَ الإيمانُ مِن قلبِهِ كما يَنْماثُ المِلحُ في الماءِ . ۱
۲۲۶۱.عنه عليه السلام :مَنِ اتَّهمَ أخاهُ في دِينِهِ فلا حُرمَةَ بَينَهُما . ۲
458
النَّهيُ عَن مَواقِفِ التُّهَمَةِ
۲۲۶۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :أولى النّاسِ بالتُّهْمةِ مَن جالَسَ أهلَ التُّهْمةِ . ۳
۲۲۶۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إيّاكَ و مَواطِنَ التُّهْمةِ و المجلسَ المَظْنونَ بهِ السّوءُ ، فإنَّ قَرينَ السُّوءِ يَغُرُّ جَلِيسَهُ . ۴
۲۲۶۴.عنه عليه السلام :مَن وَقَفَ نَفسَهُ مَوقِفَ التُّهْمةِ فلا يلُومَنَّ مَن أساءَ بهِ الظّنَّ . ۵
۲۲۶۵.عنه عليه السلام :مَن دَخلَ مَداخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ . ۶
457
تهمت
۲۲۶۰.امام صادق عليه السلام :هرگاه مؤمن به برادر خود تهمت زند ايمان در قلب او آب مى شود همچنان كه نمك در آب حل مى شود.
۲۲۶۱.امام صادق عليه السلام :هر كس به برادر دينى خود تهمت زند حرمتى ميان آن دو به جا نمى ماند.
458
نهى از رفت و آمد به جاهاى تهمت برانگيز
۲۲۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سزاوارترينِ مردم به تهمت كسى است كه با متّهمان و افراد مظنون همنشينى كند.
۲۲۶۳.امام على عليه السلام :از رفت و آمد به جاهاى تهمت برانگيز و مجالسى كه گمان بد به آنها برده مى شود بپرهيز؛ زيرا دوست بد همنشين خود را مى فريبد.
۲۲۶۴.امام على عليه السلام :كسى كه خود را در معرض تهمت قرار دهد نبايد كسى را كه به او گمان بد مى برد سرزنش كند.
۲۲۶۵.امام على عليه السلام :هر كه به جاهاى بد رفت و آمد كند، مورد بدگمانى و تهمت واقع مى شود.
