528

المَجالِسُ بِالأمانَةِ

۲۵۳۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :المَجالِسُ بالأمانةِ ، إلاّ ثلاثةَ مجالسَ : مَجلسٌ سُفِكَ فيهِ دمٌ حرامٌ ، و مجلسٌ استُحِلَّ فيهِ فَرْجٌ حرامٌ ، و مجلسٌ استُحِلَّ فيهِ مالٌ حرامٌ بغيرِ حَقِّهِ . ^۱

۲۵۳۸.عنه صلى الله عليه و آله :المَجالسُ بالأمانةِ ، و إفْشاءُ سِرِّ أخيكَ خِيانَةٌ ، فاجْتَنِبْ ذلكَ ، و اجْتَنِبْ مجلسَ العَشيرةِ . ^۲

۲۵۳۹.عنه صلى الله عليه و آله :المَجالسُ بالأمانةِ ، و لا يَحِلُّ لمؤمنٍ أنْ يَأثُرَ عن مؤمنٍ ـ أو قالَ: عن أخيهِ المؤمنِ ـ قبيحا . ^۳

۲۵۴۰.عنه صلى الله عليه و آله :إنّما يَتَجالَسُ المُتَجالِسانِ بأمانةِ اللّهِ ، فلا يَحِلُّ لأحَدِهِما أنْ يُفْشيَ على أخيهِ ما يَكْرَهُ . ^۴

(انظر) وسائل الشيعة : 8 / 471 باب 71.

529

الحَثُّ عَلى حُضورِ مَجالِسِ الذِّكرِ

۲۵۴۱.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :ما قَعَدَ عدّةٌ من أهلِ الأرضِ يَذكرونَ اللّهَ إلاّ قَعَدَ مَعهُم عِدّةٌ مِن الملائكةِ . ^۵

528

مجلسها امانت اند

۲۵۳۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مجلسها امانت هستند مگر سه مجلس: مجلسى كه در آن خونى به ناروا ريخته شود، و مجلسى كه در آن زنا شود و مجلسى كه در آن مال حرام به ناروا حلال گردد.

۲۵۳۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مجلسها امانت اند و فاش كردن راز برادرت خيانت است. از اين كار دورى كن و از نشستهاى عشيره اى بپرهيز.

۲۵۳۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مجلسها امانت اند و روا نيست كه مؤمنى از مؤمن ديگر [يا فرمود : از برادر مؤمن خود]، كار ناپسندى را بازگو كند.

۲۵۴۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :وقتى دو كس با هم انجمن مى كنند آنچه ميانشان مى گذرد امانت خداست و روا نيست كه يكى از آنها چيزى را كه برادرش دوست ندارد به زيان او فاش سازد .

529

تشويق به حضور در مجالس ذكر خدا

۲۵۴۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ گاه تعدادى از زمينيان انجمنِ ذكر خدا بر پا نمى كنند، مگر آنكه تعدادى از فرشتگان در آن انجمن مى نشينند.

۲۵۳۲.عنه عليه السلام :إيّاكَ و الجُلوسَ في الطُّرُقاتِ . ^۱

۲۵۳۳.عنه عليه السلام :مَن كانَ يؤمنُ باللّهِ و اليومِ الآخِرِ فلا يَقومُ مكانَ رِيبةٍ . ^۲

۲۵۳۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قوله تعالى:«و قد نَزّلَ عليكم في الكتاب أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللّهِ ......... »ـ: إنّما عنى بهذا ( إذا سمعتم ) الرّجُلَ ( الّذي ) يَجحَدُ الحقَّ و يُكذّبُ بهِ و يَقَعُ في الأئمّةِ ، فقُمْ مِن عندِهِ و لا تُقاعِدْهُ كائنا مَن كانَ . ^۳

۲۵۳۵.عنه عليه السلام :لا يَنبغي للمؤمنِ أنْ يَجلِسَ مَجلسا يُعصى اللّهُ فيهِ و لا يَقدِرُ على تغييرِهِ . ^۴

۲۵۳۶.الإمامُ الرِّضا عليه السلامـ أيضا ـ: إذا سَمِعْتَ الرّجُلَ يَجحَدُ الحقَّ و يُكذّبُ بهِ و يَقعُ في أهلِهِ ، فقُمْ مِن عندِهِ و لا تُقاعِدْهُ . ^۵

(انظر) عنوان 72 «المجالسة» .

۲۵۳۲.امام على عليه السلام :از نشستن در گذرگاهها بپرهيز.

۲۵۳۳.امام على عليه السلام :هر كه به خدا و روز واپسين ايمان دارد نبايد در جاى شبهه انگيز بايستد.

۲۵۳۴.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «و در كتاب بر شما نازل كرد كه چون شنيديد كه آياتِ خدا مورد انكار و ريشخند قرار مى گيرد ......... » ـفرمود : مقصود اين است كه [ هرگاه شنيديد ]كسى حق را انكار و تكذيب مى كند و از امامان بد مى گويد، از نزد چنين كسى برخيز و با او همنشينى مكن، هر كه مى خواهد باشد.

۲۵۳۵.امام صادق عليه السلام :سزاوار نيست مؤمن در مجلسى بنشيند كه در آن معصيت خداوند مى شود و او نمى تواند آن وضع را تغيير دهد.

۲۵۳۶.امام رضا عليه السلامـ نيز در ذيل همين آيه ـفرمود : هرگاه شنيدى كسى حق را انكار و تكذيب مى كند و زبان به بدگويى از اهل حق گشوده است، از پيش او برخيز و با وى همنشينى مكن.