۲۹۴۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا يَنْفَعُ اجْتِهادٌ لا وَرَعَ فيهِ . ۱
601
المُجاهَدَةُ مِفتاحُ الوُصولِ
الكتاب:
وَ الَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ» . ۲
الحديث:
۲۹۴۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن يُدْمِن قَرْعَ البابِ يَلِجْ . ۳
۲۹۴۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَنِ اسْتَدامَ قَرْعَ البابِ وَ لَجَّ وَلَجَ . ۴
۲۹۴۹.عنه عليه السلام :مَن بَذلَ جُهْدَ طاقَتِهِ بَلغَ كُنْهَ إرادَتِهِ . ۵
۲۹۵۰.عنه عليه السلام :مَن طَلبَ شَيئا نَالَهُ أو بَعْضَهُ . ۶
602
التَّوفيقُ مَعَ الاجتِهادِ
۲۹۵۱.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :سَبعَةُ أشياءَ بِغَيرِ سَبعةِ أشياءَ مِن الاسْتِهْزاءِ : مَنِ اسْتَغْفَرَ بلِسانِهِ و لَم يَنْدَمْ بقَلبِهِ فَقدِ اسْتَهْزأ بنَفْسِهِ، و مَن سَألَ اللّهَ التَّوفيقَ و لَم يَجْتَهِدْ فَقدِ اسْتَهْزأ بنَفْسِهِ ، و مَنِ اسْتَحْزَمَ و لَم يَحْذَرْ فَقدِ اسْتَهْزأ بنَفْسِهِ، و مَن سألَ اللّهَ الجَنّةَ و لَم يَصْبِرْ على الشَّدائدِ فَقدِ اسْتَهْزأ بنَفْسِهِ ، و مَن تَعَوّذَ باللّهِ مِن النّارِ و لَم يَتْرُكْ شَهَواتِ الدُّنيا فقدِ اسْتَهْزأ بنَفْسِهِ ، و مَن ذَكَرَ اللّهَ و لَم يَسْتَبِقْ إلى لِقائهِ فَقدِ اسْتَهْزأ بنَفْسِهِ . ۷
۲۹۴۶.امام صادق عليه السلام :كوششى كه با ورع و پاكدامنى همراه نباشد بى فايده است.
601
مجاهدت، كليد رسيدن است
قرآن :
«ما راههاى خود را به كسانى كه به خاطر ما مجاهدت كنند، نشان مى دهيم. و خداوند با نيكوكاران است».
حديث :
۲۹۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه پيوسته درى را بكوبد، سرانجام وارد شود. ۸
۲۹۴۸.امام على عليه السلام :هر كه پيوسته درى را بكوبد و سماجت ورزد، وارد شود.
۲۹۴۹.امام على عليه السلام :هر كس تمام توان خود را به كار گيرد، به تمام خواسته خود برسد.
۲۹۵۰.امام على عليه السلام :هر كه چيزى را بجويد، به آن، يا بخشى از آن دست يابد.
602
موفقيت، همراه كوشش است
۲۹۵۱.امام رضا عليه السلام :هفت چيز است كه بدون هفت چيز ديگر مسخره آميز است: كسى كه به زبان خود استغفار كند اما در دلش [از گناه ]پشيمان نباشد خودش را مسخره كرده است، كسى كه از خدا بهشت بخواهد امّا در برابر سختيها شكيبا نباشد خود را به سخره گرفته است ، كسى كه خواهان موفقيت باشد امّا نكوشد خودش را به باد تمسخر گرفته است، كسى كه جوياى دورانديشى باشد امّا احتياط نورزد خودش را ريشخند كرده است، كسى كه از آتش دوزخ به خدا پناه برد امّا خواهشهاى دنيايى را رها نكند خود را به باد تمسخر گرفته است و كسى كه خدا را ياد كند ولى براى ديدار او نشتابد خود را ريشخند كرده است.
