604
التَّقصيرُ فِي العَمَلِ
۲۹۵۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لِسانُ المُقَصِّرِ قَصيرٌ . ۱
۲۹۵۳.عنه عليه السلام :التَّقْصيرُ في العَملِ ـ لِمَنْ وَثِقَ بالثَّوابِ علَيهِ ـ غَبنٌ . ۲
۲۹۵۴.عنه عليه السلام :التَّفْريطُ مُصِيبةُ القادِرِ . ۳
۲۹۵۵.عنه عليه السلام :مَن قَصّرَ في العَملِ ابْتَلاهُ اللّهُ سبحانَهُ بالهَمِّ . ۴
۲۹۵۶.عنه عليه السلام :مَن قَصّرَ في أيّامِ أمَلِهِ قَبْلَ حُضورِ أجَلِهِ فَقَد خَسِرَ عُمْرَهُ ، و ضَرَّهُ أجَلُهُ . ۵
604
كوتاهى كردن در عمل
۲۹۵۲.امام على عليه السلام :زبانِ تقصيركار، كوتاه است.
۲۹۵۳.امام على عليه السلام :كوتاهى در عمل ـ براى كسى كه به پاداش دادن بر آن اطمينان دارد ـ زيان بار است.
۲۹۵۴.امام على عليه السلام :كوتاهى، آفت تواناست.
۲۹۵۵.امام على عليه السلام :كسى كه در عمل كردن كوتاهى كند، خداوند سبحان او را به اندوه گرفتار سازد.
۲۹۵۶.امام على عليه السلام :هر كه در روزگارِ اميدش [به كار و عمل] و پيش از فرا رسيدن اجلش كوتاهى كند، عمرش را باخته و مرگش مايه زيان اوست.