۳۳۰۲.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا وَعَظَهُ بالعِبَرِ . ^۱

۳۳۰۳.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ سبحانَهُ عَبدا بَغّضَ إلَيهِ المالَ و قَصَّرَ مِنهُ الآمالَ . ^۲

۳۳۰۴.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا رَزَقَهُ قَلبا سَليما و خُلْقا قَويما . ^۳

۳۳۰۵.عنه عليه السلام :إذا أكْرَمَ اللّهُ عَبدا شَغَلهُ بمَحَبَّتِه . ^۴

۳۳۰۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن سَرَّهُ أن يَعلمَ أنَّ اللّهَ يُحِبُّهُ فلْيَعْمَلْ بطاعةِ اللّهِ و لْيَتَّبِعْنا ، أ لَمْ يَسْمَعْ قَولَ اللّهِ عزّ و جلّ لنَبيّهِ صلى الله عليه و آله : «قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِى يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ » ؟! ^۵

۳۳۰۷.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ تعالى عَبدا ألْهمَهُ الطّاعَةَ ، و ألْزمَهُ القَناعَةَ ، و فَقَّههُ في الدِّينِ ، و قَوّاهُ باليقينِ ، فاكْتَفى بالكَفافِ ، و اكْتَسى بالعَفافِ . و إذا أبْغَضَ اللّهُ عَبدا حَبَّبَ إلَيهِ المالَ ، و بَسَطَ لَهُ الآمالَ ، و ألْهَمَهُ دُنياهُ ، و وَكَلَهُ إلى هَواهُ ، فرَكِبَ العِنادَ ، و بَسطَ الفَسادَ، و ظَلمَ العِبادَ . ^۶

(انظر) الشُّهرة : باب 2102 .

۳۳۰۲.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، او را با عبرتها اندرز دهد.

۳۳۰۳.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند سبحان بنده اى را دوست داشته باشد، مال و دارايى را منفور او گرداند و آرزوهايش را كوتاه كند.

۳۳۰۴.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست داشته باشد، قلبى سليم و خويى خوش و معتدل به او روزى فرمايد.

۳۳۰۵.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را گرامى بدارد او را به محبّت خود مشغول كند.

۳۳۰۶.امام صادق عليه السلام :هر كس خوشحال مى شود كه بداند خداوند دوستش دارد بايد به فرمانهاى خدا عمل كند و از ما پيروى نمايد. آيا سخن خداوند عزّ و جلّ به پيامبرش را نشنيده است كه فرمود: «بگو: اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را ببخشايد، و خداوند آمرزنده مهربان است».

۳۳۰۷.امام صادق عليه السلام :هرگاه خداوند متعال بنده اى را دوست بدارد، طاعت خود را به او الهام فرمايد، قناعت را پيشه او كند، در دين فقيه و آگاهش گرداند، جانش را با يقين نيرو بخشد، پس به كفاف زندگيش، بسنده كند و جامه عفت بپوشد. و هرگاه خداوند بنده اى را دشمن دارد، مال را محبوب او گرداند، آرزوهايش را دراز كند، دنيا را به دلش اندازد، او را به خواهشهاى نفْسش وا گذارد، پس او بر مركب ستيز بنشيند و بساط فساد را بگسترد و بر بندگان ستم كند.

الحديث:

۳۲۹۵.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :يا رَبِّ ، وَدِدْتُ أنّي أعلَمُ مَن تُحِبُّ مِن عِبادِكَ فاُحِبُّهُ ! قالَ : إذا رأيتَ عَبدي يُكثِرُ ذِكْري فأنا أذِنْتُ لَهُ في ذلكَ و أنا اُحبُّهُ ، و إذا رأيتَ عَبدي لا يَذْكُرُني فأنا حَجَبْتُهُ عَن ذلكَ و أنا أبغَضْتُهُ . ^۱

۳۲۹۶.عنه صلى الله عليه و آله :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا ابْتَلاهُ ، فإذا أحبَّهُ اللّهُ الحُبَّ البالِغَ اقْتَناهُ . قالوا : و ما اقْتِناؤهُ ؟ قالَ : ألاّ يَتْرُكَ لَهُ مالاً و لا وَلَدا . ^۲

۳۲۹۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا ألْهَمَهُ حُسنَ العِبادَةِ . ^۳

۳۲۹۸.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا حَبَّبَ إلَيهِ الأمانَةَ . ^۴

۳۲۹۹.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا زَيَّنهُ بالسَّكينَةِ و الحِلْمِ . ^۵

۳۳۰۰.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا ألْهَمَهُ الصِّدقَ . ^۶

۳۳۰۱.عنه عليه السلام :إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا ألْهَمَهُ رُشْدَهُ و وَفّقَهُ لطاعَتِهِ . ^۷

حديث :

۳۲۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خدايا! خوش دارم بدانم كدام بنده ات را دوست دارى تا من نيز دوستش بدارم؟
خداوند فرمود: هرگاه ديدى بنده ام بسيار به ياد من است، [بدان كه] من اين توفيق را بدو داده ام و دوستش دارم. و هرگاه ديدى بنده ام به ياد من نيست، من او را از اين كار محروم كرده ام و دشمنش داشته ام.

۳۲۹۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، مبتلايش گرداند و چون بسيار دوستش بدارد او را از آنِ خود كند. عرض كردند: چگونه از آنِ خودش مى كند؟ فرمود: مال و فرزندى براى او نمى گذارد.

۳۲۹۷.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، نيكويى عبادت را به دل او اندازد.

۳۲۹۸.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، امانت دارى را در نظرش محبوب گرداند.

۳۲۹۹.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، او را به آرامش و بردبارى بيارايد.

۳۳۰۰.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، صداقت و راستگويى را به او الهام كند.

۳۳۰۱.امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، رشد و كمال او را به وى الهام فرمايد و به او توفيق طاعت خويش دهد.