680

عَدَمُ اجتِماعِ حُبِّ اللّهِ و حُبِّ الدُّنيا

۳۳۲۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :حُبُّ الدُّنيا و حُبُّ اللّهِ لا يَجْتَمِعانِ في قَلبٍ أبدا . ^۱

۳۳۲۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :كيفَ يَدّعي حُبَّ اللّهِ مَن سَكنَ قلبَهُ حُبُّ الدُّنيا ؟ ! ^۲

۳۳۲۴.عنه عليه السلام :كما أنّ الشَّمسَ و اللَّيلَ لا يَجْتَمِعانِ، كذلكَ حُبُّ اللّهِ و حُبُّ الدُّنيا لا يَجْتَمِعانِ . ^۳

۳۳۲۵.عنه عليه السلام :مَن أحَبَّ لِقاءَ اللّهِ سبحانَهُ سلا عنِ الدُّنيا . ^۴

۳۳۲۶.عنه عليه السلام :إنْ كُنْتُم تُحِبّونَ اللّهَ فأخْرِجوا مِن قُلوبِكُم حُبَّ الدُّنيا . ^۵

۳۳۲۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :و اللّهِ ، ما أحَبَّ اللّهَ مَن أحَبَّ الدُّنيا و والَى غَيرَنا . ^۶

(انظر) الدنيا : باب 1254 . العلم : باب 2852 .

680

خدا دوستى و دنيا دوستى با هم جمع نمى شوند

۳۳۲۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دوستى دنيا و دوستى خدا هرگز در يك دل گرد نمى آيند.

۳۳۲۳.امام على عليه السلام :كسى كه محبت دنيا در دلش خانه كرده است، چگونه مدّعى محبّت خداست؟!

۳۳۲۴.امام على عليه السلام :همچنان كه روز و شب با هم جمع نمى شوند، خدا دوستى و دنيا دوستى نيز با هم گرد نمى آيند.

۳۳۲۵.امام على عليه السلام :هر كه دوستدار ديدار خداوند سبحان باشد، از دنيا دست شويد.

۳۳۲۶.امام على عليه السلام :اگر خدا را دوست داريد، پس محبّت دنيا را از دلهايتان بيرون كنيد.

۳۳۲۷.امام صادق عليه السلام :به خدا سوگند كسى كه دنيا را دوست بدارد و محبت غير ما را به دل گيرد خداوند را دوست ندارد.

۳۳۲۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ اُولي الألْبابِ الّذينَ عَمِلوا بالفِكْرَةِ حتّى وَرِثوا مِنهُ حُبَّ اللّهِ ـ إلى أن قالَ ـ : فإذا بَلغَ هذهِ المَنزِلَةَ جَعلَ شَهْوَتَهُ و مَحَبّتَهُ في خالِقِه ، فإذا فَعلَ ذلكَ نَزلَ المَنزِلَةَ الكُبرى فعايَنَ رَبَّهُ في قَلبهِ ، و وَرِثَ الحِكمَةَ بغَيرِ ما وَرِثَهُ الحُكَماءُ ، وَ ورِثَ العِلمَ بغَيرِ ما وَرِثَهُ العُلَماءُ ، وَ ورِثَ الصِّدقَ بغَيرِ ما وَرِثَهُ الصِّدِّيقونَ . إنَّ الحُكَماء وَرِثُوا الحِكمَةَ بالصَّمتِ ، و إنَّ العُلَماءَ وَرِثوا العِلمَ بالطَّلَبِ ، و إنّ الصِّدِّيقينَ وَرِثوا الصِّدقَ بالخُشوعِ و طُولِ العِبادَةِ . ^۱

(انظر) عنوان 435 «المقرّبون» ، 476 «اللقاء» .
الجنّة : باب 565 .
الثواب : باب 480 .

۳۳۲۱.امام صادق عليه السلام :خردمندان، كسانى هستند كه با انديشه كار كنند تا بر اثر آن، محبّت خدا را به دست آورند ـ تا آن جا كه فرمود ـ : و چون به اين منزلت برسد خواهش و محبّت خود را از آنِ آفريدگارش قرار دهد و هر گاه چنين كند به بزرگترين منزلت دست يابد و پروردگارش را در دل خويش ببيند و ميراث دار حكمت شود، نه از راهى كه حكما يافتند و ميراث بان دانش شود، نه از راهى كه دانشمندان رفتند و صدق را بيابد، نه از راهى كه صدّيقان يافتند. حكيمان حكمت را با خاموشى فراچنگ آورده اند و دانشمندان دانش را با جستجو و صدّيقان با خشوع و عبادت دراز مدّت.