(انظر) وسائل الشيعة : 18 / 223 باب 35 .

747

لا كَفالَةَ في حَدٍّ

۳۵۹۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا كَفالَةَ في حَدٍّ مِن الحُدودِ . ^۱

۳۵۹۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :قالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : لا كَفالَةَ في حَدٍّ . ^۲

۳۵۹۲.وسائل الشيعة :قضى أميرُ المؤمنينَ عليه السلام أنَّهُ لا كَفالَةَ في حَدٍّ . ^۳

748

لا يَمينَ في حَدٍّ

۳۵۹۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :لا شَفاعَةَ و لا كفالَةَ و لا يَمينَ في حَدٍّ . ^۴

۳۵۹۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا يُسْتَحْلَفُ صاحِبُ الحَدِّ . ^۵

۳۵۹۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :أتى رجُلٌ أميرَ المؤمنينَ عليه السلام برجُلِ ، فقالَ : هذا قد قَذَفني ، و لَم تَكُن لَه بَيّنَةٌ ، فقالَ : يا أميرَ المؤمنينَ ، اسْتَحْلِفْهُ ، فقالَ : لا يَمينَ في حَدٍّ ، و لا قِصاصَ في عَظْمٍ . ^۶

747

در حدّ، كفالت (ضمانت تن) پذيرفته نمى شود

۳۵۹۰.امام على عليه السلام :در هيچ حدّى از حدود، كفالت وجود ندارد .

۳۵۹۱.امام صادق عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: در هيچ حدّى، كفالت پذيرفته نمى شود .

۳۵۹۲.وسائل الشيعة :امير المؤمنين عليه السلام چنين قضاوت فرمود كه در حدّ، كفالت پذيرفته نمى شود .

748

در حدّ جاى سوگند نيست

۳۵۹۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در حدّ، نه وساطت پذيرفته است، نه كفالت و نه سوگند .

۳۵۹۴.امام على عليه السلام :كسى كه حدّ به او متوجه شده است، سوگند داده نمى شود. ^۷

۳۵۹۵.امام صادق عليه السلام :مردى، كسى را نزد امير المؤمنين عليه السلام آورد و عرض كرد : اين مرد به من تهمت زده است . و چون براى ادعاى خود دليلى نداشت از امير المؤمنين خواست او را سوگند دهد. حضرت فرمود : حدّ با سوگند اثبات نمى شود، همان گونه كه شكستن استخوان قصاص نمى شود [بلكه ديه پرداخت مى شود].

۳۵۸۸.دعائم الإسلام عن عَليٍّ عليه السلام أنَّهُ أخَذَ رجُلاً مِن بَني أسَدٍ في حَدٍّ وجَبَ علَيهِ لِيُقيمَهُ علَيهِ ، فذَهبَ بنو أسَدٍ إلى الحسينِ ابنِ عليٍّ عليهما السلام ييَسْتَشفِعونَ بِه ، فأبى علَيهِم، فانْطَلقوا إلى عَليٍّ عليه السلام فسَألوهُ فقالَ :لا تَسألوني شَيئا أمْلِكُهُ إلاّ أعْطَيتُكُموهُ .
فخَرجوا مَسْرورينَ، فَمرّوا بالحسينِ عليه السلام فأخْبَروهُ بما قالَ، فقالَ : إنْ كانَ لَكُم بصاحِبِكُم حاجَةٌ فانْصَرِفوا فلَعلَّ أمْرَهُ قَد قُضِيَ ، فانْصَرفوا إلَيهِ فوَجَدوهُ [ صلواتُ اللّهِ علَيهِ ]قَد أقامَ علَيهِ الحَدَّ ، قالوا : أ لَمْ تَعِدْنا يا أميرَ المؤمنينَ ؟! قالَ : لقَد وَعَدتُكُم بما أمْلِكُه، و هذا شَيءٌ للّهِ لستُ أمْلِكُهُ . ^۱

۳۵۸۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام عن أبيهِ عن آبائهِ عليهم السلامعن رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله : أنَّهُ نَهى عنِ الشَّفاعَةِ في الحُدودِ، و قالَ : مَن شَفَعَ في حَدٍّ مِن حُدودِ اللّهِ لِيُبْطِلَهُ و سَعى في إبْطالِ حُدودهِ عَذّبَهُ اللّهُ تَعالى يَومَ القِيامَةِ . ^۲

۳۵۸۸.دعائم الإسلام:نقل شده است كه امير المؤمنين عليه السلام مردى از بنى اسد را به منظور جارى كردن حدّى بر او بازداشت كرد . بنى اسد نزد حسين بن على عليه السلام رفتند و از او خواهش كردند پادرميانى كند، آن حضرت نپذيرفت . پس ، نزد امير المؤمنين رفتند و از ايشان خواهش كردند حدّ را جارى نكند . حضرت فرمود : هر چه از من بخواهيد كه مال من باشد، البته به شما خواهم داد. بنى اسد با خوشحالى از نزد امير المؤمنين رفتند و به حسين عليه السلام برخوردند و سخن امير المؤمنين عليه السلام را براى آن حضرت بازگو كردند . حسين عليه السلام فرمود : اگر با رفيق خود كارى داريد، برگرديد شايد كارش تمام شده باشد. آنان برگشتند و ديدند امير المؤمنين عليه السلام حدّ را جارى كرده است. گفتند: اى امير المؤمنين! مگر به ما قول ندادى ؟ حضرت فرمود : من به شما قول دادم كه آنچه مال من باشد به شما بدهم و اين حدّ، از آن خداست و من مالك و اختياردار آن نيستم .

۳۵۸۹.امام صادق عليه السلام از پدرش از پدرانش از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل كرد كه آن حضرت از شفاعت كردن در حدود نهى نمود، آنگاه امام عليه السلام فرمود:هر كس براى اجرا نشدن حدى از حدود الهى پادرميانى كند و در راه از كار انداختن حدود او بكوشد، خداوند متعال در روز قيامت عذابش كند .