۱۹۶۳.عنه صلى الله عليه و آله :ألاَ و مَن ذَرَفَتْ عَيناهُ مِن خَشيةِ اللّهِ، كانَ لَهُ بكلِّ قَطرةٍ قَطَرَتْ مِن دُموعِهِ قَصرٌ في الجنّةِ ، مُكَلَّلٌ بالدُّرِّ و الجَوهرِ ، فيهِ ما لا عَينٌ رأتْ ، و لا اُذُنٌ سَمِعَتْ ، و لا خَطَرَ على قلبِ بَشَرٍ . ۱
۱۹۶۴.عنه صلى الله عليه و آله :سَبعةٌ في ظِلِّ عَرشِ اللّهِ عزّ و جلّ يومَ لا ظِلَّ إلاّ ظلُّهُ ......... و رجُلٌ ذَكرَ اللّهَ عزّ و جلّ خاليا ففاضَتْ عَيناهُ مِن خَشيةِ اللّهِ . ۲
۱۹۶۵.عنه صلى الله عليه و آله :مَن خَرَجَ مِن عَينَيهِ مِثلُ الذُّبابِ مِن الدَّمْعِ مِن خَشيَةِ اللّهِ آمَنَهُ اللّهُ بهِ يَومَ الفَزَعِ الأكبَرِ . ۳
۱۹۶۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :بُكاءُ العُيونِ و خَشْيَةُ القلوبِ مِن رَحْمَةِ اللّهِ تعالى ذِكرُهُ ، فإذا وَجَدتُموها فاغتَنِموا الدُّعاءَ . ۴
۱۹۶۷.عنه عليه السلام :البُكاءُ مِن خَشيَةِ اللّهِ مِفتاحُ الرَّحمةِ . ۵
۱۹۶۸.عنه عليه السلام :البُكاءُ مِن خَشيةِ اللّهِ يُنيرُ القلبَ ، و يَعْصِمُ مِن مُعاوَدَةِ الذَّنبِ . ۶
۱۹۶۹.عنه عليه السلام :مِن كَرَمِ المَرءِ بُكاؤهُ على ما مَضى مِن زَمانِهِ . ۷
۱۹۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدانيد كه هر كس چشمانش از ترس خدا اشك ريزد ، در برابر هر قطره اشك او، كاخى آذين بسته به مرواريد و گوهر در بهشت به او مى دهند. در آن كاخ چيزهايى است كه هيچ چشمى نديده، هيچ گوشى نشنيده و بر دل هيچ بشرى خطور نكرده است.
۱۹۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در آن روز كه سايه اى جز سايه عرش خداوند عزّ و جلّ نيست هفت تن در سايه عرش اويند: ......... و مردى كه در خلوت، ياد خداوند عزّ و جلّ كند و از ترس خدا اشك از ديدگانش سرازير شود.
۱۹۶۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس از ترس خدا به اندازه مگسى اشك از چشمش خارج شود خداوند او را در آن روزِ ترس بزرگ ايمن مى گرداند.
۱۹۶۶.امام على عليه السلام :گريه چشمها و ترس دلها نشانه رحمت خداى بلند نام است. هرگاه اين دو را در خود يافتيد دعا كردن را غنيمت شمريد.
۱۹۶۷.امام على عليه السلام :گريستن از ترس خدا كليد رحمت است.
۱۹۶۸.امام على عليه السلام :گريستن از ترس خدا دل را نورانى مى كند و از خو گرفتن به گناه مصون مى دارد.
۱۹۶۹.امام على عليه السلام :گريستنِ آدمى بر زمان از دست رفته اش ، نشانه بزرگى اوست.