(2) (وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ:)

دعای 2 در صلوات بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و بیان اوصاف آن حضرت

(۱) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَليْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ، بِقُدْرَتِهِ الَّتِي لَا تَعْجِزُ عَنْ شَيْ‏ءٍ وَ إِنْ عَظُمَ، وَ لَا يَفُوتُهَا شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ لَطُفَ.
سپاس مخصوص خداست، که نه بر امّت های گذشته و زمان های سپری شده ؛ بلکه بر ما به وجود محمد صلی الله علیه و آله منّت نهاد ؛ با قدرتش که از هیچ چیز هر چند بزرگ باشد، ناتوان نمی شود و هیچ چیز هر چند کوچک و ریز باشد، از دایره اختیار و عرصه ارادتش، بیرون نمی رود.
(۲) فَخَتَمَ بِنَا عَلَى جَمِيعِ مَنْ ذَرَأَ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ، وَ كَثَّرَنَا بِمَنِّهِ عَلَى مَنْ قَلَّ.
خدای توانا، ما را بر همه امّت هایی که آفرید، خاتم قرار داد و بر همه منکران حق و حقیقت گواه گرفت و با نیکی و احسانش، ما را بر آنان که اندک بودند، فزونی بخشید.

(۳) اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ.
خدایا بر محمّد درود فرست، آن وجود مبارکی که امین بر وحیت و گزیده از مخلوقاتت و انتخاب شده از بندگان توست و او پیشوای رحمت و قافله سالار خوبی و کلید برکت است.
(۴) كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ
چنانکه جانش را برای فرمانت به زحمت انداخت
(۵) وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ
و بدنش را در راه وجود مقدّست در معرض ناراحتی قرار داد
(۶) وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ
و در دعوت به سوی تو، آشکارا با خویشان و نزدیکانش رو در رو قرار گرفت
(۷) وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ
و در مسیر خشنودیت با اشخاص خانواده اش جنگید
(۸) وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ.
و در راه برقراری دینت، از خویشاوندانش برید
(۹) وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ
و نزدیک ترین بستگانش را به سبب انکارشان، از خود دور کرد
(۱۰) وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ.
و دورترین را به علت پذیرفتن دین تو، به خود نزدیک فرمود.
(۱۱) وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ
با بیگانه ترین مردم، به خاطر تو دوستی ورزید
(۱۲) وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ
و با نزدیک ترین خویشان، به هوای تو دشمنی کرد.
(۱۳) و أَدْأَبَ نَفْسَهُ فِي تَبْلِيغِ رِسَالَتِكَ
و جانش را در رساندن پیام تو به خستگی افکند
(۱۴) وَ أَتْعَبَهَا بِالدُّعَاءِ إِلَى مِلَّتِكَ.
و وجودش را به خاطر فراخواندن مردم به آیین تو، به زحمت افکند
(۱۵) وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِكَ
و خود را به جهت خیرخواهی، نسبت به پذیرندگان دعوتت در عرصه کار و کوشش گذاشت
(۱۶) وَ هَاجَرَ إِلَى بِلَادِ الْغُربَةِ، وَ مَحَلِّ النَّأْيِ عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ، وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ، وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ، وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ، إِرَادَةً مِنْهُ لِإِعْزَازِ دِينِكَ، وَ اسْتِنْصَاراً عَلَى أَهْلِ الْكُفْرِ بِكَ.
و برای تبلیغ دینت، به سرزمین های غربت و جا و مکان دور از وطن و دور از خانه و منزلش و جدای از مرکز سکونت و محلّ تولد و آرامگاه جانش، هجرت کرد.این هجرت اراده و خواست او بود برای نیرومند شدن دینت و یاری جستن علیه کافران به حضرتت،
(۱۷) حَتَّى اسْتَتَبَّ لَهُ مَا حَاوَلَ فِي أَعْدَائِكَ
تا جایی که راه آنچه، درباه دشمنانت با چاره جویی و دوراندیشی، در صدد به دست آوردنش بود،برای او هموار شد
(۱۸) وَ اسْتَتَمَّ لَهُ مَا دَبَّرَ فِي أَوْلِيَائِكَ.
و آنچه در مورد دوستانت، سنجیده و نظام داده بود برایش کامل گشت.