۱۸۸.جويندگان دانش سه گونه اند. آنان را به ويژگى ها و صفاتشان بشناس : دسته اى آن را براى كشمكش و ستيزه جويى و دسته اى براى برترى جويى و دام گسترى و گروهى نيز براى فهم و عمل مى جويند.
اما صاحب جدال و ستيزه جويى ، آزار دهنده و ستيزه گر است و در حلقه هاى علمى سخن گويد و جامه فروتنى به تن كند ، ولى از پروا تهى باشد ، خدا هم او را كور مى گرداند واثرش را از ميان آثار دانشمندان مى زدايد.
اما آنكه براى برترى و دام گسترى آمده است ، پنهان كار و چاپلوس است. به مانند خود متمايل و با امثال خود درگير است. خورنده حلواى آنان(=قدرتمندان) وپايمال كننده دين خويش است. از اين روست كه خداوند بينى اش را خرد كند و خرخره اش را ببُرد.
اما آن كه فهيم و عامل است ، انديشناك و غمين و بيمناك و گريان و هميشه به راز و نياز و پر دعاست. آگاه به زمان است و در انديشه كار خويش و از مطمئن ترين برادرانش در بيم. ردايش را بر سر مى كشد و در تاريكى شب بر مى خيزد. خدا هم پايش را استوار مى سازد ودر روز قيامت او را ايمن مى دارد.
۱۸۹.جابربن عبداللّه انصارى مى گويد : در پى اميرمؤمنان على عليه السلام كه به سوى مسجد مى رفت، روان شدم. پس آهى سرد بركشيد و به من رو نمود و گفت : اى جابر ، اين آه سرد بر دنيا نيست كه لذتهاى آن پنج چيز است: خوردنى و نوشيدنى و پوشيدنى و مركب و همخوابه؛ لذيذترين خوردنى، عسل است و آن آب دهان حشره اى است و لذيذترين نوشيدنى آب است كه فراوان است و مباح و بهترين پوشيدنى ديباست كه آب دهان كرم (ابريشم) است و بهترين مركب، چهارپايان هستند كه كُشنده انسان اند. و لذت بخش ترين همخوابه، زن است كه آميزش با او ، ورود آلت بول در جايگاه بول است. ونيكوترين زنان را به خاطر زشت ترين چيزى كه در آن است مى خواهند.
جابر گويد : من بازگشتم در حالى كه بى رغبت ترينِ مردم به دنيا بودم.
