۱۹۳.هيچ كس از من چيزى نخواست جز آن كه او بر من فضيلت يافت.
گفته شد : اى اميرمؤمنان ، چگونه مى شود؟! فرمود : چون با همان چهره اى از من درخواست مى كند كه از پروردگارش مى طلبد.

۱۹۴.بهترين عزّت، علم است؛ چون شناخت دنيا و آخرت با آن حاصل آيد و بدترين خوارى، نادانى است؛ چون نادان، كر و لال و كور و سرگردان است.

۱۹۵.از ابن عباس : قوام دنيا به چهار چيز است : دانشمندى كه دانشش را به كار مى بندد و نادانى كه از آموختن سر نمى پيچد و بخشنده اى كه از احسان بخل نمى ورزد و نادارى كه آخرتش را به دنيايش نمى فروشد. پس هرگاه دانشمند دانشش را تباه كند ، نادان از آموختن سربپيچد و هرگاه توانگر از احسان بخل ورزد ، تهيدست به حرامخوارى روى آرد(وآخرتش را به دنيايش بفروشدو ) دنيا با فراوانى نابخردان و تبهكاران تباه گردد.

۱۹۶.فقيه [كامل] كسى است كه مردم را از رحمت خدا مأيوس نكند و از مكر او ايمنشان ندارد و از بخشش خدا نوميدشان نسازد و اجازه معصيت خداى متعال را به آنها ندهد.

۱۹۳.ما سألني أحدٌ قطُّ حاجةً إلّا كانَ لَهُ الفَضلُ عَلَيَّ. قيل: لِمَ ذاكَ يا أميرَ المؤمنينَ؟ قالَ : لأنّه يسألُني بِالوَجهِ الذي يَسألُ بِهِ رَبَّهُ. ^۱

۱۹۴.أعَزُّ العِزِّ العِلمُ ؛ لِأنَّ بِهِ مَعرِفَة المَعادِ والمعاشِ ، وأذلُّ الذُّلِّ الجَهلُ ؛ لِأنَّ صاحِبَهُ أصَمُّ ، أبكَمُ ، أعمى ، حَيرانُ. ^۲

۱۹۵.وعَنِ ابنِ عَبّاسٍ قال: قالَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام : قِيامُ ^۳ الدُّنيا بِأربعةٍ : عالِمٍ يَستعملُ عِلمَهُ ، وجاهِلٍ لا يَستَنكِفُ مِنَ التَّعلُّمِ ، وغَنِيٍّ لا يَبخَلُ بِمَعروفِهِ، وفَقيرٍ لا يَبيعُ دينَهُ ؛ فإذا لم يَستعمِلِ العالِمُ علمَهُ استَنكَفَ الجاهِلُ مِنَ التَّعلُّمِ مِنهُ ، وإذا بَخِلَ الغَنِيُّ بِمالِهِ شَرِهَ الفَقيرُ إلى الحَرامِ. فَسَدَتِ الدُّنيا بِكَثرةِ الجُهّالِ والفُجّارِ. ^۴

۱۹۶.الفَقيهُ ، الَّذي لا يُقَنِّطُ الناسَ مِن رَحمةِ اللّهِ ، ولا يؤمِنُهُم (مِن) ^۵ مَكرِ اللّهِ ، ولايؤيِسهُم مِن رَوحِ اللّهِ ، ولا يُرَخِّصُ لَهُم في مَعاصي اللّهِ تعالى. ^۶