۲۲۷.معاويه از [امام] حسن عليه السلام درباره بزرگوارى، دلاورى و مردانگى سؤال كرد. امام عليه السلام فرمود : اما بزرگوارى ، از سر اختيار نيكى كردن و پيش از درخواست بخشيدن و در قحطى غذا دادن است.
واما دلاورى : دفاع از همسايه و پايدارى در رزمگاه و گام نهادن در سختى و بلاست.
و اما مردانگى ، حفاظت مرد از دينش و نگاهدارى جانش از پليدى و قيام به معاشش و پرداخت حقوق واجبش و سلام كردن به همه است.
۲۲۸.امام حسن عليه السلام در اندرزهايش به دوستان و وابستگانش:
اى آدميزاده، از آنچه خداى متعال حرام شمرده، خويشتندارى كن تا عابد شوى و به آنچه خداى سبحان قسمتت كرده است، راضى باش تا بى نياز گردى و با همسايگان خود خوب رفتار كن تا مسلمان شوى و با مردم همان گونه رفتار كن كه دوست دارى با تو رفتار كنند تا عادل باشى كه جلوتر از شما مردمانى با تعداد فراوان و ساختمانهايى سخت بنيان و آرزويى دراز و بى پايان بودند اما جمعيتشان هلاك و عملشان تباه و خانه هايشان گورستان شد.
اى آدميزاده، تو از آن لحظه كه از شكم مادرت درآمدى ، عمرت پيوسته مى رود ، پس از آنچه در دست دارى براى آينده برگير كه مؤمن توشه مى اندوزد و كافر بهره مى گيرد. و امام پس از اين اندرز ، تلاوت مى كردند : «و توشه بيندوزيد كه بهترين توشه ، تقواست».
