۲۴۶.بر هر چه از حقّ بر گردنت مى آيد ، پايدارى و شكيبايى كن و از هر چه دوست دارى و هواى نفست بدان مى خواند، خود را باز دار.
۲۴۷.ابان بن تغلب: امام شهيد ـ درود خدا بر او باد ـ گفت: هر كس ما را دوست بدارد، از ما أهل بيت است. گفتم: از شما أهل بيت؟! گفت: از ما أهل بيت، تا سه مرتبه آن را گفت و سپس فرمود : آيا گفته آن بنده شايسته خدا (ابراهيم عليه السلام ) را نشنيده اى؟ «هر كس از من پيروى كند، از من است.»
۲۴۸.گفته شده است كه منذر بن جارود از كنار امام حسين عليه السلام گذشت و به ايشان گفت: خدا مرا فدايت كند اى زاده پيامبر خدا، در چه حالى هستيد؟
امام فرمود : ما در حالتى هستيم كه عرب بر غير عرب مى بالد كه محمّد صلى الله عليه و آله از آنهاست و غير عرب هم بدان گردن نهاده است و قريش فضيلت ما را مى فهمد و به روى خود نمى آورد!!؟ و از جمله بليّه هاى اين امّت است كه اگر آنان را فرا بخوانيم، ما را اجابت نمى كنند و اگر آنان را واگذاريم، به وسيله غير ما هدايت نمى يابند.
و در روايتى ديگر آمده است كه او [منذر بن جارود] از كنار امام حسين عليه السلام خشمگينانه گذشت، امام فرمود : نمى دانيم چرا مردم از ما ناراحتند. ما بيت رحمت و درخت نبوّت و معدن علم هستيم.
۲۴۹.يكى از ياران امام حسين عليه السلام ايشان را با گروهى مهمان كرد، همه خوردند به جز امام حسين عليه السلام. به ايشان گفته شد : چرا نمى خورى؟ گفت : من روزه دارم اما مرا با تحفه روزه دار پذيرايى كنيد. گفته شد: تحفه روزه دار چيست؟ گفت: روغن (مو و پوست) و بوى خوش.
۲۵۰.چون امام حسين عزم سفر عراق كرد به سخن ايستاد و گفت: خداى را سپاس كه هر چه بخواهد [مى شود] و قدرتى جز (متكى) به خدا نيست و خدا بر پيامبر و خاندانش درود و سلام فرستد.
مرگ [زيبنده ]آدميزاد است، چونان گردن بند بر گردن دختركان، و شيفته ديدار گذشتگانم هستم، همچون اشتياق يعقوب به يوسف، و قتلگاهى براى من گزيده و تقدير شده كه آن را خواهم ديد.
گويى مى بينم گرگان صحرا ، پيكرم را ميان نواويس ۱ و كربلا مى درند و شكم گرسنه و خالى خود را از من پر مى كنند و تشنگى خود را با خون من برطرف مى سازند.
گريزى نيست از سرنوشت رقم خورده، رضايت خدا، رضايت ما أهل بيت است، بر بلايى كه او داده صبر مى كنيم و او نيز پاداش صابران را تمام و كمال به ما مى دهد. پاره تن پيامبر خدا از او جدا نمى ماند و در حظيره ۲ قدس با او گرد مى آيد و خدا چشمان او را بدانها روشن مى دارد و وعده اش را به آنان تحقّق مى بخشد! هر كس در راه ما خونش را بدهد و خود را براى ديدار خدا آماده كند ، كوچ كند كه من صبح فردا عازمم ، ان شاء اللّه .
