از سخنان امام محمّد بن على باقر عليه السّلام ۱
۲۸۶.به آنچه اميدوار نيستى، اميدوارتر باش از آنچه بدان اميد بسته اى كه موسى بن عمران عليه السلام در پى آوردن آتش رفت و پيامبر و رسول باز آمد.
۲۸۷.به يكى از شيعيانش گفت : به خدا سوگند ما به كار شما نخواهيم آمد جز آن كه وارسته باشيد. و بى گمان، ولايت ما جز با عمل به دست نيايد و آن كس در قيامت بيشترين حسرت را دارد كه از عدل بگويد و ناعادلانه رفتار كند.
۲۸۸.ادب به دست آمدنى و اكتسابى است، پس هر كس بر خود سخت گيرد بر آن دست يابد ولى عقل هديه اى از جانب خداى متعال است و به هركس كه بخواهد مى بخشد ، پس هركس خود را در آن به تكلّف اندازد جز نابخردى نيفزايد.
مؤلّف مى گويد : و تصديق اين گفته همان است كه بر سر بزرگمهر و ابن مقفّع آمد. آن دو حكيمان بزرگ فارس بودند و معتقد بودند كه هر دو پدر عقل و خردند تا آنكه كارهايى كردند كه خبرش در دنيا پيچيد و در روزگار باقى ماند. همچون قتل هاى فجيع و كارهاى زشت. پس از خدا حُسنِ توفيق مى خواهيم و اينكه ما را به عقل خود وانگذارد كه گمراه مى شويم و به خودمان واننهد كه ناتوان شويم و به كسى نسپارد كه تباه مى گرديم. ۲
1.امام محمّد بن على باقر عليه السلام ، در اوّل رجب سال ۵۷ هجرى در مدينه به دنيا آمد، ۵۷ سال زيست و در هفتم ذى حجّه سال ۱۱۴ هجرى از دنيا رفت و در بقيع به خاك سپرده شد. لقب حضرت، «باقر العلوم» و كنيه مباركش، «ابو جعفر» بود. احاديث فراوان امام در بيشتر كتب حديث به چشم مى آيد.
2.گفته مؤلّف مى تواند در باره ابن مقفّع درست باشد كه از زنديقان است، اما آنچه در باره بزرگمهر گفته شده و در كتاب هاى تاريخ و تراجم به چشم مى آيد، بيشتر گفته ها و كارهاى حكيمانه اوست. (م)
