۳۳۲.هركس دو روزش برابر باشد ، مغبون است و هركس فردايش ، بدتر از امروزش باشد، مفتون است و هركس نقص خود را نبيند ، نقصش بپايد و هركس نقصش بپايد مرگ برايش بهتر است و هركس نه از سر قصد گناه كند ، سزاوار عفو است.

۳۳۳.از حضرتش درباره فرومايگى سؤال شد ، فرمود : نبخشيدن اندك و پى جويى كوچك.

۳۳۴.هيبت انسان شريف جز با فروتنى كامل نشود.

۳۳۵.دين جز با سرپيچى از هواى نفس حفظ نشود و به خشنودى (خدا) جز با بيم و اطاعت نتوان رسيد.

۳۳۶.آن كه استوارانديشى، نگهبانش و راستى، همنشينش باشد شادمانيش فراوان و مروّتش كامل شود و هركه هوس ، مالكش و ناتوانى ، آسودگيش باشد ، از سلامت محرومش بدارند و به هلاكتش بسپارند.

۳۳۷.گفته شده است كه ملحدى از حضرتش پرسيد : اكنون ، پروردگات چه مى كند؟ فرمود : قضا و قدر را به جايگاه معين خود مى راند. و ملحد ديگرى پرسيد كار پروردگارت چيست؟ و امام فرمود : منصرف كردن از تصميم و زدودن اندوه.

۳۳۸.در پى دانش باشيد هر چند به درآمدن در درياها و دادن جان باشد.

۳۳۹.نادان بخشنده بهتر از عابد بخيل است.

۳۴۰.سه دسته جز به خوبى نمى رسند : خاموشان ، شرگريزان و آنان كه خداى عزيز جليل را فراوان ياد كنند ، و سرآغاز خوبى فروتنى است.
كسى از حضرتش پرسيد : فروتنى به چه معناست؟ فرمود : اين كه به كمتر از شأنت رضايت دهى و هر كس را ببينى سلام دهى و ستيزه گرى را وانهى هر چند حقّ با تو باشد.

۳۳۲.مَنِ اعتَدَلَ يَوماهُ فَهُو مَغبونٌ، ومَن كانَ غَدُهُ شَرَّ يَومَيهِ فَهُو مَفتونٌ، ومَن لَم يَتَفَقَّدِ النُّقصانَ في نَفسِهِ دامَ [نَقصُهُ] ومَن دامَ نَقصُهُ فَالمَوتُ خَيرٌ لَهُ ، ومَن أذنَبَ مِن غَيرِ تَعَمُّدٍ كانَ للعَفوِ أهلاً. ^۱

۳۳۳.وسُئل عليه السلام عَنِ الدِّقَّةِ، فَقالَ: مَنعُ اليَسيرِ ، وطَلَبُ الحَقيرِ. ^۲

۳۳۴.لا تَكمُلُ هَيبةُ الشَّريفِ إلّا بِالتَّواضُعِ. ^۳

۳۳۵.لا يُحفَظُ الدّينُ إلّا بِعِصيانِ الهَوى ، ولا يَبلُغُ الرِّضى إلّا بِخيفةٍ أو طاعةٍ. ^۴

۳۳۶.مَن كانَ الحَزمُ حارِسَهُ، وَالصِّدقُ جَليسَهُ عَظُمَت بَهجَتُهُ ، وتَمَّت مُرُوَّتُهُ. ومَن كانَ الهَوى مالِكَهُ، والعَجزُ راحَتَهُ عاقاهُ عَنِ السَّلامَةِ ، وأسلَماهُ إلَى الهَلَكةِ. ^۵

۳۳۷.قيلَ: وسألَهُ بَعضُ المُلحِدينَ ، فَقالَ: ما يَفعَلُ رَبُّكَ في (هذهِ الساعةِ) فَقالَ عليه السلام : يَسوقُ المَقاديرَ إلى المَواقيتِ.
وسألَ آخرَ فَقالَ: ما فِعلُ رَبِّكَ فَقالَ: فَسخُ العَزمِ ، وكَشفُ الغَمِّ. ^۶

۳۳۸.اطلُبوا العِلمَ ولَو بخَوضِ اللُّجَجِ ^۷ ، وشَقِّ المُهَجِ ^۸ . ^۹

۳۳۹.لَجاهِلٌ سَخِيٌّ أفضَلُ مِن ناسِكٍ بَخيلٍ. ^۱۰

۳۴۰.ثَلاثةٌ لا يُصيبونَ إلّا خَيراً : اُولو الصَّمتِ ، وتارِكو الشَّرِّ، والمُكثِرون ذِكرَ اللّهِ عزّوجلّ وَرَأسُ الخَيرِ التَّواضُعُ.
فَقالَ لَهُ بَعضُهُم: وما التَّواضُعُ؟ فَقالَ: أن تَرضى مِنَ المَجلِسِ بِدونِ شَرَفِكَ ، وَأن تُسَلِّمَ عَلى مَن لَقيتَ ، وأن تَترُكَ المِراءَ وَإن كُنتَ مُحِقّا. ^۱۱