۳۵۰.پس از بريدن از دوست از او بدگويى مكن كه راه بازگشت را مى بندى در حالى كه شايد تجربه ها او را به سوى تو بازگرداند.

۳۵۱.نگاه انسان خبر از درونش مى دهد.

۳۵۲.جانت را ارزشمندتر از آن گير كه پيرو هوست باشد.

۳۵۳.خودپسندى به نيكويى ها لطمه مى زند، و حسادت به دوست از نادرستى دوستى است و مردم را از تعرّض به آبرويت جلو نگيرى جز با آنچه به آنان مى بخشى.

۳۵۴.به حضرتش گفته شد : حرص با چه چيز مداوا مى شود؟ فرمود : با هيچ چيز چون قناعت نمى توانى از حرصت انتقام بگيرى.

۳۵۵.امام صادق عليه السلام مى فرمود : خدايا بى گمان شايستگى تو به عفو بيشتر از سزاوارى من به كيفر است.

۳۵۶.از خدا به اندازه نزديكيش به تو حيا كن و به اندازه قدرتش بر تو بترس.

۳۵۷.كتاب خدا بر چهار دسته است : عبارت و اشارت و لطايف و حقايق. عبارت براى عموم مردم، و اشارت براى خواصّ، و لطايف براى اوليا، و حقايق براى پيامبران است.

۳۵۸.آن كه بيشتر از اندازه خود بخواهد ، سزاوار ناكامى است.

۳۵۹.عزّت آن است كه در برابر حقّى كه رعايتش بر تو لازم آيد، سر فرود آرى.

۳۵۰.لا تُتبِع أخاكَ بَعدَ القَطيعةِ وَقيعةً فيهِ ، فَتَسُدَّ عَلَيهِ طَريقَ الرُّجوعِ إلَيكَ، ولَعَلَّ التَّجارِبَ أن تَرُدَّهُ إلَيكَ. ^۱

۳۵۱.لَحظُ ^۲ الإنسانِ طَرَفٌ مِن خَبَرِهِ. ^۳

۳۵۲.أكرِم نَفسَكَ عَن هَواكَ. ^۴

۳۵۳.العُجبُ يَكلِمُ المَحاسِنَ ، والحَسَدُ للصَّديقِ مِن سُقمِ المَوَدَّةِ، ولَن تَمنَعَ (الناسَ) مِن عِرضِكَ إلّا بِما تَنشُرُ عَلَيهِمِ مِن فَضلِكَ. ^۵

۳۵۴.وقيلَ لَهُ عليه السلام : بِمَ يُداوَى الحِرصُ. فَقالَ: لَن تنقِمُ مِن حِرصِكَ بِمِثلِ القَناعةِ. ^۶

۳۵۵.وكانَ عليه السلام يَقولُ: اللّهُمَّ إنَّكَ بِما أنتَ لَهُ أهلٌ مِنَ العَفوِ أولى مِنّي بِما أنا لَهُ أهلٌ مِنَ العُقوبةِ. ^۷

۳۵۶.استَحيِ مِنَ اللّهِ بِقَدَرِ قُربِهِ مِنكَ ، وخَفُه بِقَدرِ قُدرَتِهِ عَلَيكَ. ^۸

۳۵۷.كِتابُ اللّهِ عَزَّوجَلَّ أربَعةُ أشياءَ : عَلَى العِبارةِ ، والإشارةِ ، واللَّطائفِ ، والحَقائقِ ؛ فَالعِبارَةُ لِلعَوامِّ ، والإشارةُ لِلخَواصِّ ، واللَّطائفُ لِلأولِياءِ ، والحَقائِقُ لِلأنبِياءِ. ^۹

۳۵۸.مَن سَأَلَ فَوقَ قَدرِهِ استَحَقَّ الحِرمانَ. ^۱۰

۳۵۹.العِزُّ أن تَذِلَّ لِلحَقِّ إذا لَزِمَكَ. ^۱۱