۳۶۰.كسى كه كرامت را نشناسد ، صلاحش در خوارى اوست.

۳۶۱.گاه انسانِ رها و بى قيد، محفوظ ماند و انسان مراقب (در دام حادثه) سقوط كند. ^۱

۳۶۲.هركس بزرگت داشت ، بزرگش دار و هر كس تو را سبك شمرد ، در برابرش بزرگوارى نشان ده.

۳۶۳.شيرازى مى گويد : به مفيد جرجرايى ^۲ گفتم : از امام صادق روايت شده است كه فرمود : «استوارانديشى يعنى بدگمانى» و از امام باقر عليه السلام روايت شده كه «هركس خوش گمان گردد ، دلش آسوده شود»؛ اين تضّاد چگونه حل مى شود؟ گفت : منظور از بدگمانى آن است كه با همه كس دوستى نكنى و راز و امانتت را نزد او نگذارى و خوش گمانى يعنى به هركس كه خيرخواهى اش را به تو نشان داده و با تو نيكو سخن گفته و باطنش درست است، بدگمان مباشى و آن مانند اين سخنشان است : كار برادرت را به نيكوترين وجه آن تفسير كن تا آن كه خلافش بر تو ثابت شود.

۳۶۴.از ويژگيهاى نابخرد ، پاسخ دادن پيش از شنيدن و ستيزه كردن پيش از فهميدن و حكم دادن به چيزى است كه نمى داند.

۳۶۵.از آداب شخص مودّب، پوشيده داشتن ادبش است.

۳۶۶.راز تو از خون توست ، پس آن را در غير از رگهاى خودت جارى مكن.

۳۶۰.صَلاحُ مَن جَهِلَ الكَرامةُ في هَوانِهِ. ^۱

۳۶۱.المُستَرسِلُ مُوَقَّى ، والمُحتَرِسُ مُلَقَّى. ^۲

۳۶۲.مَن أكرَمَكَ فَأَكرِمهُ ، وَمَنِ استَخَفَّ بِكَ فَأَكرِم نَفسَكَ عَنهُ. ^۳

۳۶۳.وقالَ الشيرازي: قُلتُ لِلمُفيدِ الجرجرائي رحمه الله ^۴ :
رُوي عنِ الصادقِ عليه السلام أنّه قال: «الحَزمُ سوء الظَّنِّ» ^۵ ورُوِيَ عَن أبي جَعفرٍ عليه السلام أنَّهُ قال: «مَن حَسُنَ ظَنُّهُ رَوَّحَ قَلبَهَ» ^۶ ؛ فَما هذهِ المضادّةُ؟ قال: يُريدونَ بِسوءِ الظَّنِّ أن لاتَستَنيمَ إلى كُلّ أحدٍ فَتُودعَهُ سِرَّكَ وأمانَتَكَ ، ويُريدونَ بِحُسنِ الظَّنِّ أن لاتُسيء ظَنَّكَ بأحدٍ أظهَرَ لَكَ نُصحاً، وقالَ لَكَ جَميلاً، وصَحَّ عِندَكَ باطِنُهُ ؛ وهُوَ مِثلُ قَولِهِم: احمِل أمرَ أخيكَ عَلى أحسَنِهِ حَتّى يَبدُوَ لَكَ ما يَغلِبُك لَيهِ. ^۷ .

۳۶۴.مِن أخلاقِ الجاهِلِ الإجابةُ قَبلَ أن يَسمَعَ ، والمُعارَضةُ قَبلَ أن يَفهَمَ ، وَالحُكمُ بِما لا يَعلَمُ. ^۸

۳۶۵.مِن أَدبِ الأديبِ دَفنُ أدبِهِ. ^۹

۳۶۶.سِرُّكَ مِن دَمِكَ ، فَلايجرِيَنَّ في غَيرِ أوداجِكَ. ^۱۰