۳۷۹.خداوند شش كس را به شش چيز هلاك مى كند : فرمانروايان را به ستم و عرب را به تعصّب و خرده مالكان را به تكبّر و بازرگانان را به خيانت و روستاييان را به جهالت و فقيهان را به حسادت.

۳۸۰.با كسى كه بيم دارى تكذيبت كند ، سخن مگو و از كسى كه بيم دارى به تو ندهد، چيزى مخواه و از كسى كه بيم دارى به تو خيانت كند ، خود را ايمن مدان و آن كه جز با بى عيبها دوستى نمى ورزد ، دوستاش اندك شوند و آن كه از دوستش فقط انتظار دارد كه او وى را بر خود مقدّم بدارد ، ناخشنودى اش دوام يابد و آن كه بر هر گناه سرزنش كند ، خشم و سرزنشش فراوان شود.

۳۸۱.تمرين و تكرار آموخته ها ، بارور كننده شناخت است ، و تجربه هاى طولانى مايه فزونى عقل، و شرف به تقواست و قناعت مايه آسودگى بدن.

۳۸۲.مروّت و كرامت نفسانى مرد ، مايه شرافت نسل و قبيله اوست.

۳۸۳.هركس زبانش راست گردد، عملش بالنده شود و هركس خوش نيّت باشد، روزيش فراوان گردد و هركس خوب به خانواده اش نيكى كند ، عمرش افزون شود.

۳۷۹.يُهلِكُ اللّهُ سِتّا بِسِتٍّ : الاُمَراءَ بِالجَورِ ، وَالعربَ بِالعَصَبِيَّةِ ، وَالدَّهاقينَ بِالكِبرِ ، وَالتُّجّارَ بِالخِيانةِ ، وأهلَ الرُّستاقِ ^۱ بِالجَهالَةِ ، وَالفُقَهاءَ بِالحَسَدِ. ^۲

۳۸۰.لاتُحَدِّث مَن تَخافُ أن يُكذِّبَكَ ، ولا تَسأل مَن تَخافُ أن يَمنَعَكَ ، ولا تأمَن مَن تَخافُ أن يَغدِرَ بِكَ.
ومَن لَم يُواخِ إلّا مَن لا عَيبَ فيهِ قَلَّ صَديقُهُ ، وَمَن لَم يَرضَ مِن صَديقِهِ إلَا بِإيثارِهِ إيّاهُ عَلى نَفسِهِ دامَ سَخَطُهُ ، وَمَن عاتَبَ عَلى كُلِّ ذَنبٍ كَثُرَ تَعبُهُ. ^۳

۳۸۱.دِراسةُ العِلمِ لَقاحُ المَعرِفةِ ، وطولُ التَّجاربِ زيادةٌ في العَقلِ والشَّرفِ التَّقوى ، والقُنوعُ راحةُ الأبدانِ. ^۴

۳۸۲.مُرُوَّةُ الرَّجُلِ في نَفسِهِ نَسَبٌ لِعَقِبِهِ وَقَبيلَتِهِ. ^۵

۳۸۳.مَن صَدَقَ لِسانُهُ زَكا عَمَلُهُ ، وَمن حَسُنَت نِيَّتُهُ زيدَ في رِزقِهِ، ومَن حَسُنَ بِرُّهُ بِأهلِ بَيتِهِ زيدَ في عُمُرِهِ. ^۶