۴۹۰.رفت و آمد با شروران نشان دهنده شرارت رفت و آمدكننده و كفران نعمت نشانه سرمستى و سبكسرى و علّت تغيير و زوال نعمت است. لجاجت سلامت را از ميان مى برد و به پشيمانى مى كشد و ريشخندكردن شوخى نابخردان و كار نادانان است و امروز و فردا كردن سبب خشم برادران و به جا نهنده دشمنى است و سرپيچى از پدر و مادر نادارى مى آورد و به خوارى مى كشاند.

۴۹۱.ـ در اندرز به يكى از اصحابش و ترغيب او به شب زنده دارى و روزه دارى ـ : شب بيدارى خواب را لذّت بخش تر و گرسنگى خوراك را خوشايندتر مى كند.

۴۹۲.به ياد آر افتادنت را در پيش روى خانواده ات كه نه پزشكى تو را از آن جلو مى گيرد و نه دوستى به تو سود مى رساند.

۴۹۳.حسرتهاى حاصل از كوتاهى كردن را بياد آر تا از پيش انداختن دورانديشى لذّت ببرى.

۴۹۴.حريص راحتى ندارد.

۴۹۵.خشم گرفتن بر كسى كه تسلطى بر او ندارى ، ناتوانى و بر كسى كه تسلّط دارى پستى است.

۴۹۶.كار روزگار گرفتن است و شيوه زمانه بر باد دادن ، و حكمت در طبع هاى فاسد اثر نگذارد.

۴۹۷.همنشينى خلق و خو را مى نماياند.

۴۹۰.مُخالَطةُ الأشرارِ تَدلُّ عَلى شِرار مَن يُخالِطُهُم ، والكُفرُ للنِّعَمِ أمارةُ البَطَرِ ، وسَبَبٌ لِلغِيَرِ ، واللَّجاجةُ مَسلَبةٌ للسَّلامةِ ، ومؤدِّيةٌ إلى النَّدامة ^۱ ، والهُزءُ فُكاهةُ السُّفَهاءِ ، وَصَناعَةُ الجُهّالِ ، والتَّسَوُّفُ ^۲ مَغضَبةٌ للإخوانِ مُورِثُ الشَّنَآنِ، والعُقوقُ يُعقِبُ القِلَّةَ ، وَيُؤَدّي إلَى الذِّلَّةِ. ^۳

۴۹۱.في مَوعِظةٍ لِبَعضِ أصحابِهِ : السَّهَرُ ألَذُّ لِلمَنامِ ، والجوعُ أزيَدُ في طيبِ الطَّعامِ. ^۴
(يَحُثُّهُ على قِيام اللَّيلِ ، وصِيامِ النَّهارِ).

۴۹۲.اذكُر مَصرَعَكَ بَينَ يَدَي أهلِكَ ، لاطَبيبَ يَمنَعُكَ، ولاحَبيبَ يَنفَعُكَ. ^۵

۴۹۳.اذكُر حَسَراتِ التَّفريطِ ، تَلَذَّ تَقديمَ الحَزمِ. ^۶

۴۹۴.ما استراحَ ذو الحِرصِ. ^۷

۴۹۵.الغَضَبُ على مَن لَم تَملِك عَجزٌ ، وعَلى مَن تَملِكُ لؤمٌ. ^۸

۴۹۶.صِناعةُ الأيّامِ السَّلبُ ، وشَرطُ الزَّمانِ الإفاتة والحِكمةُ لا تَنجَعُ في الطَّبائعِ الفاسدةِ. ^۹

۴۹۷.الأخلاقُ تَتَصَفَّحُها المُجالَسةُ. ^۱۰