۷۷.روزى را از كسى مخواهيد كه آن را با سنگ و ترازو به دست آورده است، بلكه از كسى بخواهيد كه دنيا به رويش گشوده است.
۷۸.سكوت را به درازا بكش و بسيار بينديش و خنده را كم كن كه خنده بسيار ، مايه تباهى دل است.
۷۹.هيچ خيرى در زندگى نيست، جز براى دو نفر : عالمى سخنور يا سخنورى پذيرنده. ۱
۸۰.[گناه]، با استغفار كبيره نمى ماند و با پافشارى و تكرار، صغيره.
۸۱.دلها نيز همچون مس ، زنگار مى گيرند ، پس آنها را با استغفار جلا دهيد.
۸۲.امام پاك ، ابو محمّد حسن بن على عليه السلام مى گويد : شنيدم پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد : آنچه تو را به شكّ مى اندازد وابنه و به سوى آنچه تو را به شكّ نمى اندازد برو كه حقيقت با آرامش، و دروغ با ترديد همراه است و هيچ گاه آنچه را براى خداى متعال وانهاده اى، مفقود نيابى.
۸۳.بدترين چيزى كه در انسان هست، حرص بى تاب كُننده يا ترس از جا به در برنده است.
۸۴.زهد ، حرام كردن حلال يا تباه نمودن مال نيست، بلكه آن است كه اعتمادت به آنچه نزد خداست بيشتر از آنچه كه نزد توست باشد.
