۱۰۷.فضيلت فضيلت مندان را جز فضيلت مندان نمى شناسند.

۱۰۸.اميرمؤمنان: پيامبر خدا فرمود: نيكى كن هم به كسى كه شايسته آن است و هم به كسى كه شايسته آن نيست چه اگر او اهلش نباشد، تو اهلش هستى.

۱۰۹.هر كس جرعه اى آب به مؤمنى تشنه كام بنوشاند، خداوند او را از شراب سر به مهر بهشتى سيراب سازد.

۱۱۰.پيامبر صلى الله عليه و آله چون از خانه اش بيرون مى رفت، مى گفت: به نام خدا ، خدايا به تو پناه مى برم از اينكه بلغزم يا گمراه شوم يا ستم كنم و يا مورد ستم قرار گيرم و نابخردى كنم يا با من نابخردى كنند.

۱۱۱.خوشا به حال كسى كه فروتنى نمايد بدون آن كه از او كاسته شود و آنچه را به حلال اندوخته است انفاق كند و با فهيمان و رحيمان درآميزد و نيز با نيازمندان و بى نوايان. خوشا به حال كسى كه نزد خود، خوار و باطنش درست است و خويش نيكو، زيادى مالش را داده و زيادى كلامش را نگاه داشته ، در گستره سنّت مانده و از آن به سوى بدعت درنگذشته است.
و در نقل ديگرى چنين آمده است: اى مردم، خوشا به حال كسى كه عيبهايش، او را از عيوب ديگران روگردان و به خود مشغول داشته است. خوشا به حال كسى كه خويش نيكو و باطنش درست و آزار و شرارت خود را از مردم باز داشته است. خوشا به حال كسى كه بى منقصت فروتنى كند و بى مسكنت، افتادگى نمايد و با فقيهان و رحيمان درآميزد. خوشا به حال كسى كه علم خويش را به كار بندد و زيادى مالش را بدهد و زيادى كلامش را نگاه دارد.

۱۰۷.لايَعرِفُ الفَضلَ لأهلِ الفَضلِ إلّا ذَوو الفَضلِ. ^۱

۱۰۸.وقال أميرُ المؤمنين عليه السلام : قالَ رَسول اللّه صلى الله عليه و آله : اصطَنِعِ الخَيرَ إلى مَن هُوَ أهلُهُ ومَن لَيسَ مِن أهلِهِ ، فَإن لم تُصِب أهلَهُ فَأنتَ أهلُهُ. ^۲

۱۰۹.مَن سَقَى مؤمناً شِربةَ ماءٍ على ظَمَأٍ سَقاهُ اللّهُ مِنَ الرَّحيقِ المختومِ في الجَنَّةِ. ^۳

۱۱۰.وكان عليه السلام إذا خَرَجَ مِن بَيتِهِ يَقولُ: بِسمِ اللّهِ، اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِن أن أزِلَّ أو أضِلَّ ، أو أظلِمَ أو أُظلَمَ ، أو أجهَل أو يُجهَلَ عَلَيَّ. ^۴

۱۱۱.طوبَى لِمَن تواضَعَ في غَيرِ مَنقَصةٍ ، وأنفق مالاً جَمَعَهُ في غيرِ مَعصِيةٍ ، وخالَطَ أهلَ الفِقهِ والرَّحمةِ ، وأهلَ الفَقرِ والمَسكَنةِ ، طوبَى لِمَن ذَلَّ في نَفسِهِ ، وصَلَحَت سَريرتُه ، وحَسُنَت خَليقَتُه، وأنفَقَ الفَضلَ مِن مالِه، وأمسَكَ الفَضلَ مِن كلامِه ، ووَسِعَته السُّنّةُ ، ولم يَتَعدَّها إلى بِدعةٍ. ^۵
وفي رواية اُخرى: أيُّها الناسُ! طوبَى لِمَن شَغَلَهُ عَيبُهُ عَن عُيوبِ الناسِ ، طوبَى لِمَن حَسُنَت خَليقَتُه ، وصَحَّت سَريرتُه ، وعزلَ عَنِ الناسِ شَرَّهُ. طوبَى لمن تواضَعَ في غَيرِ مَنقَصةٍ، وذَلَّ مِن غَيرِ مَسكَنةٍ ، وخالَطَ أهلَ الفِقهِ والرحمة. طوبَى لِمَن عَمِلَ بِعِلمِه ، وأنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ ، وأمسَكَ الفَضلَ من كلامِهِ.