۱۳۳.عبداللّه بن عباس مى گويد : پس از سخن پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از هيچ گفته اى مانند اين سخن اميرمؤمنان كه به من نوشته است، سود نبردم:
اما بعد، آدمى با دستيابى بر چيزى شاد مى شود كه از دست او رفتنى نبود و از دست رفتن چيزى ناخشنود مى شود كه هيچ گاه به دست او نمى آمد. پس شاد باش به آنچه از آخرتت به دست مى آوردى و اندوهگين باش بر چيزى كه از آن از دست داده اى. شادمانيت را بر آنچه از دنيا به دست آورده اى فراوان مكن و بر هر چه از آن از دست داده اى بى تاب و غمگين مباش ، انديشناك پس از مرگ بايد بود.

۱۳۴.هر اسب راهوارى را افتادنى است و هر فرزانه اى را لغزشى و هر جانى را ملالتى، پس طرفه هاى حكمت را برايش بجوييد.

۱۳۵.گفته، اسير گوينده است؛ چون آن را بگويد، گوينده اسيرش مى شود.

۱۳۶.برترين دارايى آن است كه حقّ را بدان ادا كنند و برترين فهم، شناخت انسان به خويشتن است.

۱۳۷.عبداللّه بن عباس ـ رحمت خدا بر او ـ شنيد كه اميرمؤمنان على عليه السلام در خطبه اش مى گويد : «از خدا پروا كنيد كه چون بگوييد، بشنود و اگر پنهان داريد، بداند و به سوى مرگ برويد كه اگر بگريزيد به شما مى رسد و اگر بايستيد ، شما را مى گيرد و اگر از يادش ببريد ، شما را به ياد مى آورد .»
پس ابن عباس گفت : گويى قرآن است كه از آسمان نازل شده است.

۱۳۳.وقالَ عَبدُ اللّهِ بنُ عبّاسٍ : ما انتفعتُ بِكلامِ أحَدٍ بَعدَ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله كانتفاعي بكلامٍ كَتَبَهُ إليَّ أميرُ المؤمنين عَليُّ بنُ أبي طالِبٍ عليه السلام وَهُوَ:
أمّا بَعدُ ؛ فَإنَّ المَرءَ قَد يَسُرُّهُ دَركُ ما لَم يَكن لِيَفوتَهُ ، ويَسوؤه فَوتُ ما لَم يَكُن لِيُدرِكَهُ، فَليَكُن سُرورُكَ بِما نِلتَ مِن آخرتِك ، وليكُن أسَفُك عَلَى ما فاتَكَ مِنها ، وما نِلتَ مِن دُنياكَ فلا تُكثِر به فَرَحا ، وما فاتَك مِنها فَلا تأسَ عَلَيهِ جَزَعا ، وليكن هَمُّك فيما بَعدَ المَوتِ. ^۱

۱۳۴.لِكُلِّ جَوادٍ كَبوَةٌ ، ولِكُلِّ حَكيمٍ هَفوَةٌ ، ولِكُلِّ نَفسٍ مَلَّةٌ : فاطلبُوا (لَها) طَرائفَ الحِكمةِ. ^۲

۱۳۵.الكَلِمةُ أسيرةٌ في وَثاقِ صاحِبِها ، فإذا تَكَلَّمَ بِها صارَ أسيراً في وَثاقِها. ^۳

۱۳۶.أفضَلُ المالِ ما قُضِيَ بِهِ الحَقُّ ، وأفضَلُ العَقلِ مَعرِفةُ الإنسانِ بِنَفسِهِ. ^۴

۱۳۷.وقالَ عَبدُ اللّهِ بنُ عَبّاسٍ رحمه الله ـ وقَد سَمِعَ أميرَ المؤمِنينَ عَلِيّا عليه السلام يَخطُبُ ، ويَقولُ
في خُطبَتِهِ : «اتَّقوا اللّهَ الذي إن قُلتُم سَمِعَ ، وإن أضمَرتُم عَلِمَ، وبادِروا المَوتَ الذي إن هَرَبتُم أدركَكُم ، وإن وَقَفتُم أخَذَكُم ، وإن نَسيتُموه ذَكَرَكُم» ـ : كَأنَّه قرآنٌ نَزَلَ مِنَ السَّماءِ. ^۵