۱۴۱.ارج هر كس به قدر همّتش و شجاعتش به قدر حميّتش و صداقتش به قدر مروّتش و عفّتش به قدر غيرت اوست.

۱۴۲.پيروزى با استوارانديشى و استوارانديشى با رايزنى و رأى [درست] با رازدارى به دست مى آيد.

۱۴۳.خدا ايمان را براى زدودن شرك واجب كرد و نماز را براى رستن از خودبزرگ بينى و زكات را براى رسيدن روزى و روزه را براى آزمايش اخلاص مردم و حجّ را براى تقويت دين و جهاد را براى عزّت اسلام و امر به معروف را براى اصلاح توده مردم و نهى از منكر را براى بازداشتن نابخردان و پيوند با خويشان را براى افزون شدن انسان و قصاص را براى حفظ خون آدميان و برپا داشتن حدود را براى بزرگ نمودن حرام ها و ترك ميخوارگى را براى حفظ عقل و دورى از دزدى را براى ايجاد خويشتندارى و ترك زنا را براى درست آمدن نسب ـ و گفته شده براى نيالودن نسب ـ و ترك لواط را براى فراوان شدن نسل انسان، و نيز گواهى دادن را واجب نمود تا پشتوانه اى عليه انكارها باشد و دروغ نگفتن را تا راستگويى محترم گردد و سلام را براى ايمنى از بيم و ترس و امامت را براى تنظيم امور امّت و اطاعت را براى بزرگداشت امامت.

۱۴۱.قَدرُ الرَّجُلِ على قَدرِ هِمَّتِهِ ، وشَجاعَتُهُ على قَدرِ أنَفَتِهِ، وصَداقَتُه ^۱ عَلى قَدرِ مُروءَتِهِ ، وعِفّتُه على قَدرِ غَيرَتِهِ. ^۲

۱۴۲.الظَّفَرُ بِالحَزمِ، والحَزمُ بإجالة ^۳ الرأي، والرأيُ، بِتَحصينِ السِّرِّ. ^۴

۱۴۳.فَرَضَ اللّهُ تَعالى الإيمانَ تَطهيراً مِنَ الشِّركِ، والصلاةَ تَنزيهاً من الكِبرِ، والزكاةَ سَبَباً للرِّزقِ ، والصِّيامَ ابتلاءً لإخلاصِ الخَلقِ ، والحَجَّ تَقوِيةً للدِّينِ ، والجِهادَ عِزّاً للإسلامِ ، والأمرَ بالمعروف مَصلحةً للعَوامِّ ، والنَّهيَ عَنِ المُنكَر رَدعاً للسُّفَهاءِ ، وصِلَةَ الرَّحِمِ مَنماةً للعَدَدِ ، والقَصاصَ حَقناً للدِّماءِ ، وإقامةَ الحُدودِ إعظاماً للمَحارِمِ ، وتركَ شُربِ الخَمر تحصيناً للعقلِ ، ومُجانبةَ السَّرِقةِ إيجاباً للعِفّةِ ، وتَركَ الزنى تَصحيحاً للنَّسبِ ـ وقيلَ : تحصيناً ـ وتَركَ اللَّواط تَكثيراً للنَّسلِ ، والشَّهاداتِ استظهاراً على المُجاحَدات ، وتركَ الكَذِبِ تَشريفاً للصِّدقِ ، والسَّلامَ أماناً مِنَ المَخاوُفِ ، والإمامَة نِظاماً للاُمّةِ ، والطاعةَ تعظيماً للإمامةِ. ^۵