۱۴۴.سكوت فراوان، هيبت مى آورد و انصاف، مرتبطان و دوستانت را افزون مى كند و بخشش، ارج و منزلت را بالا مى برد و با فروتنى ، نعمت كامل مى شود و با تحمّل رنج و سختى، دوستى مى آيد و با رفتار عادلانه دشمن از پا درآيد و با بردبارى در برابر نابخرد ، ياوران عليه او فزونى يابند.
۱۴۵.دلها را اشتياق و روى كردن و پشت كردنى است، پس دل را آنگاه كه مشتاق است و روى آورده به كار گيريد كه اگر به ناخواه وادار به كارى شود كور گردد.
۱۴۶.خطاب به برخى از وابستگانش: كار برادرت را به بهترين گونه ممكن ببين تا آنگاه كه دليلى خلاف آن به تو رسد و به سخنى كه از دهان كسى بيرون مى آيد ، و قابليت تفسير خوبى دارد، گمان بد مبر. و چون يكى از دو كار را خواستى بكنى، آن را كه به هواى نفس نزديكتر است مكن كه بيشترين خطا با هواست.
و چون نيازى به خداوند داشتى، با درود بر پيامبر صلى الله عليه و آله آغاز كن كه خداوند متعال بزرگوارتر از آن است كه دو حاجت از او خواسته شود، يكى را برآرد و ديگرى را باز دارد.
و هركس دوستدار آخرت است، جامه صبر به تن كند.
و هركس دوستدار زندگى است ، خود را براى مصيبت ها آماده كند.
و هركس آبروى خود را مى خواهد، ستيزه جويى را وانهد.
و هركس دوستدار رياست است بر رنج تربيت شكيب ورزد.
و از آنچه نيامده مپرس كه آنچه رخ داده براى مشغول ساختن تو كافى است.
و از نابخردى است عجله نمودن پيش از توانايى و معطل كردن پس از به دست آمدن فرصت، و درنگ و تأمّل نيمى از پيروزى است همان گونه كه اندوه نيمى از پيرى است.
