۱۷۱.ابن عباس مى گويد : شنيدم كه اميرمؤمنان عليه السلام در اندرز به فرزندش حسين عليه السلام مى فرمايد :
اى پسر عزيزم ، با مردم با سه خصلت رفتار كن تا دوستى با تو را بر خود واجب بدانند : چون سخن مى گويى ، دروغ نگويى و چون امانتى به تو سپرده شد ، خيانت و چون وعده اى دادى ، خلف وعده نكنى.
پسر عزيزم ، اگر توانستى كه خود را از چهار چيز باز دارى ، هيچ گاه امر ناپسندى بر تو درنيايد : عجله ، سستى ، لجبازى و بيهوده كارى.
و مبادا با دروغ گو مصاحبت كنى كه دور را برايت نزديك و نزديك را دور مى نمايد.
و مبادا با بخيل دوستى كنى كه هنگام بيشترين نيازت به او ، تنهايت مى نهد.
پسر عزيزم به كسى كه پنج چيز را از او نمى دانى ، نزديك مشو و در دنيا و آخرتت به او اميد مبند : آن كه بيمناكى اش از خدا، نجابت ذاتى، خوى خوش كرامت طبع و مروّت فراوانش را نمى دانى.
پسر عزيزم ، دلت را با اندرز زنده بدار و با زهد بميران و با يقين نيرومند و با (ياد) مرگ خوارش بدار و او را از روزگار بر حذر دار و جايگاهت را به سامان آر و با دنيايت ، آخرت را بخر و آنچه نمى دانى مگو و در آنچه موظّف نيستى مكوش و كار نيكو و بخشش كن و فرصت را غنيمت بدان پيش از آن كه مايه عبرت ديگران گردى.
