پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم مسلمانان ستمديده را براى هجرت به حبشه تشويق فرمود تا بدين‌وسيله براى استراحت و تجديد قوا به آنان فرصتى دهد تا بار ديگر براى استمرار بخشيدن حركت رسالت اسلامى بدان ديار بازگردند و يا پس از يافتن مركزى براى واردكردن فشار از خارج جزيرة العرب بر پايگاه‌هاى قريش، براى نبرد با آن‌ها جبهه جديدى بگشايند. به اميد اين‌كه خداوند- طى اين مدت- كارى را كه مى‌بايست انجام شود، تحقق بخشد. زيرا حضرت با بيان اين جملات بدان‌ها اطلاع داده بود كه «در حبشه فرمانروايى وجود دارد كه در حكومتش به كسى ستم روا نمى‌شود».

مسلمانان به اين پيشنهاد پاسخ مثبت دادند و عده‌اى از آنان پنهانى خود را به ساحل رساندند و از دريا گذشتند. ولى قريش آن‌ها را تحت تعقيب قرار داد، اما بدان‌ها دست نيافت و ساير مؤمنان يكى پس از ديگرى به تنهايى، يا به اتفاق خانواده خود راه مهاجرت پيش گرفتند تا جايى كه غير از فرزندان خردسال، بيش از هشتاد مسلمان مهاجر در حبشه گرد آمدند و رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم جعفر بن ابى طالب را به رياست آن‌ها برگزيد^۱.

با توجه به توصيف پادشاه حبشه در روايت منقول از پيامبر، انتخاب آن ديار به عنوان محل هجرت، گامى موفق از رهبرى‌هاى حكيمانه رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم به‌شمار مى‌آمد. بدين‌ترتيب، مهاجران با كشتى رهسپار آن سامان گشتند و اين سفر، افزون بر هجرت، ارتباط مناسب مذهبى تلقى مى‌شد كه اسلام، خواهان وجود آن بين اسلام و مسيحيت بود.

ماجراى هجرت به حبشه، قريش را مضطرب ساخت و از سرانجام آن بيمناك و از اين‌كه حاملان رسالت اسلامى در حبشه محل امنى يافته‌اند، احساس ناخرسندى مى‌كرد. ازاين‌رو قريش، عمرو عاص و عمارة بن وليد را

در فريب‌دادن پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم داشتند.

4. اتهامات بيهوده‌اى نظير دروغگويى و سحر و ديوانگى و شعر و كهانت و پيشگويى بر آن حضرت وارد مى‌ساختند، كه قرآن از همه اين امور سخن به ميان آورده است.

5. در قرآن كريم، ايجاد خدشه نمودند و پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم را به دروغ‌بستن و افتراگفتن بر خدا متهم ساختند ولى قرآن، آن‌ها را براى آوردن كتاب يا سوره‌اى مثل قرآن به مبارزه طلبيد؛ درصورتى‌كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم عمرى را ميان آنان زندگى كرده بود و اتهاماتى را كه بر او وارد مى‌ساختند، هيچ‌گاه از آن بزرگوار سرنزده بود.

6. كسانى را كه به رسالت پيامبر ايمان آورده بودند، تحت شكنجه قرار داده و يا كشتند.

7. محاصره اقتصادى و قطع كليه روابط.

8. نقشه كشتن پيامبر.^۱

رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم با حمايت و پشتيبانى وحى الهى كه به بهترين شكل ممكن از روند كار آن بزرگوار مراقبت مى‌كرد، در راه عملى ساختن اهداف رسالت، با تمام اين ترفندها به مقابله پرداخت.

هجرت به حبشه و ايجاد پايگاهى امن‌

رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم دو سال پس از علنى ساختن رسالت خود پى‌برد كه توان حمايت از مسلمانان را در برابر رنج و دشوارى‌هايى كه از سركشان قريش و سران بت‌پرست متوجه آنان مى‌شود، ندارد.

زمانى كه فشار مشركان و سران آنان بر مسلمانان مستضعف، شدت يافت،