همكارى همه‌جانبه با وى دست برنداشتند، سران قريش تصميم گرفتند مسلمانان موجود در مكّه را از حيث خوراك و آشاميدنى در تنگنا قرار داده و كليه داد و ستدهاى اجتماعى را با آنان ممنوع اعلام كنند.
محاصره ستمگرانه و موضع بنى هاشم
وقتى ابو طالب به درخواست قريش پاسخ مثبت نداد و بر حمايت از رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم با هر قيمتى پافشارى كرد، قريش عهدنامه ستمگرانه خود را مبنى‌بر قطع رابطه كامل در زمينه خريد و فروش و معاشرت و ارتباط زناشويى با بنى هاشم صادر كرد.۱
اين پيمان‌نامه به امضاى چهل تن از سران قريش رسيد. ابو طالب همراه برادرزاده خود و بنى هاشم و فرزندان عبد المطلب كه سرنوشتى يكسان داشتند روانه شعب شدند، وى دراين‌باره عرضه داشت: ما تا آخرين نفر جان مى‌دهيم تا گزندى به رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم نرسد. در اين‌جا ابو لهب نزد قريش شتافت و آنان را براى مبارزه با فرزندان عبد المطلب به يارى طلبيد و بدين سان، ايمان‌آورندگان به همراه آنان كه ايمان نياورده بودند، وارد شعب گرديدند.۲
طى اين سال‌ها مواد خوراكى به‌گونه‌اى پنهانى، توسط افرادى از قريش كه با انگيزه‌هاى تعصّب‌آميز، يا جوانمردى و يا از سر دل‌سوزى، قصد كمك به بنى هاشم را داشتند، به مسلمانان مى‌رسيد.
پس از گذشت سه سال از اين قطع رابطه، كه مسلمانان و پيامبر طى آن دشوارترين صحنه‌هاى رنج‌آور گرسنگى و تنهايى و جنگ روانى را متحمل
