173
پیشوایان هدایت (خاتم انبیاء محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله)

عرضه داشت: اى رسول خدا! هرگونه شما تصميم بگيرى براى انجام فرمان الهى با تو هستيم. به خدا سوگند! ما آن‌گونه كه بنى اسرائيل با پيامبرشان سخن گفتند، با شما سخن نخواهيم گفت، آن‌ها در برابر موسى اظهار داشتند: «تو و خدايت برويد و نبرد كنيد و ما اين‌جا مى‌نشينيم...»

ولى اى رسول خدا! اكنون شما و خدايت برويد و ما در كنار شما مبارزه خواهيم كرد. سوگند به آن‌كه تو را به حق برانگيخت! اگر ما را به «برك الغماد»۱ ببرى، با تو خواهيم آمد.

رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم فرمود: نيك سخن گفتى و سپس سخن خود را تكرار كرد و فرمود: «دراين‌باره اظهار نظر كنيد.»

هدف رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم از تكرار سخن خود پى‌بردن به ديدگاه انصار بود، زيرا آنان قبل از هجرت جهت دفاع و حراست از او با جان و مال خود، در عقبه با وى پيمان بسته بودند.

ازاين‌رو سعد بن معاذ به‌پا خاست و عرضه داشت: من به نمايندگى انصار عرضه مى‌دارم: اى رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم! گويى منظور شما ماييم؟ حضرت فرمود: آرى. سعد عرض كرد: ما به حضرتت ايمان آورديم و شما را تصديق نموديم و گواهى داديم آن‌چه را [از نزد خدا] آورده‌اى، حق است و بر اطاعت و فرمانبردارى از شما عهد و پيمان بستيم، اكنون هرگونه تصميم بگيرى، اطاعت خواهيم كرد. سوگند به آن‌كس كه شما را به حق برانگيخته است، اگر وارد اين دريا (درياى سرخ) شوى تا آخرين نفر همراه با شما وارد آن خواهيم شد و اگر فردا با دشمن روبه‌رو گرديم ترسى به خود راه نخواهيم داد به هنگام‌

1.( ۱). برك الغماد، منطقه‌اى است در آن سوى مكّه از سمت دريا.


پیشوایان هدایت (خاتم انبیاء محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله)
172

شنيدند، به مصلحت ندانسته بودند.

قريش با سپاهى نزديك به هزار تن و با ساز و برگى فراوان، با تكبر و خودبينى و مغرور از جايگاه خود ميان اعراب، به اتفاق جمع ديگرى كه به يارى آنان شتافته بودند از مكّه خارج و بر رويارويى با مسلمانان پافشارى نشان داده و يا قصد داشتند خود را داراى پشتيبان جلوه دهند تا بار ديگر مورد تعرّض مسلمانان قرار نگيرند و آن‌گونه كه (ابو بكر) در هنگام نخستين رويارويى با قريش عنوان كرد: قريش از آن زمان كه به عزّت دست يافت، به خوارى و ذلت نيفتاد.۱

سپاه قريش در نزديكى (چاه‌هاى بدر) فرود آمد و صفوف خود را براى نبرد آراست، ولى مسلمانان با تعداد 313 تن قبل از آنان بدان منطقه رسيده بودند و خداى متعال مقدمات و علل و اسباب پيروزى را براى رسول گرامى‌اش صلّى اللّه عليه و اله و سلم و مسلمانان مهيّا ساخته بود؛ رسيدن به محل نبرد را برايشان آسان نموده و آنان را امنيّت و آرامش بخشيده بود و وعده ظفر بر دشمنانشان و پيروزى آيين حق را داده بود.۲

با اين‌كه مسلمانان انتظار خروج قريش از مكّه و رويارويى با خود را نداشتند، ولى پس از آن‌كه كاروان از دست آن‌ها گريخت و كار به جنگ انجاميد، نبىّ اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم خواست از تصميم مهاجران و انصار آگاه شود و آنان را بيازمايد لذا به‌پا خاست و فرمود: مردم! دراين‌باره اظهارنظر كنيد.

يكى از مهاجران (عمر) به‌پا خاست و به‌گونه‌اى سخن گفت كه حاكى از ترس و بيم رويارويى با دشمن بود. سپس مقداد بن عمرو از جا برخاست و

1.( ۱). مغازى واقدى ۱/ ۴۸؛ سيره حلبى ۲/ ۱۶۰؛ بحار الأنوار ۱۹/ ۲۱۷.

2.( ۲). انفال/ ۷- ۱۶.

  • نام منبع :
    پیشوایان هدایت (خاتم انبیاء محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله)
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    مجمع جهانی اهل البیت (ع)
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1427 ه ق
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 19944
صفحه از 346
پرینت  ارسال به