نه كسى مى‌توانست به داخل راه يابد و جز تسليم شدن و تن دادن به فرمان پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم مبنى بر بيرون رفتن از مدينه و رهاكردن دارايى و سلاح‌هاى خود چاره‌اى نداشتند و بدين‌ترتيب، شهر مدينه از مهم‌ترين عناصر شرارت‌آميز پاك‌سازى شد و آرامش سياسى بر آن حكمفرما گرديد، پس از اقتدار مسلمانان و تغيير نظام ادارى آنان و پى بردن به توان رهبرى حكيمانه و دولت اسلامى بود كه حضور غيرمسلمانان در صحنه مبارزه آشكار، روبه كاهش نهاد.

4. پيروزى‌هاى مسلمانان و واكنش قريش‌

ابو سفيان با گردآورى جمعى از جنگجويان قريش، خود فرماندهى آن‌ها را به دست گرفت و به سمت مدينه حركت داد. مقاصد خيانت‌كارانه اين جمع، آنان را به يورش بر مسلمانان و بازيافتن اعتبار ازدست‌رفته قريش در جنگ بدر واداشت و پس از آن‌كه در نزديكى مدينه به آشوب و فتنه دست زدند، از بيم شمشيرهاى مسلمانان فرار را بر قرار ترجيح دادند.

پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم و مسلمانان با انگيزه علاقه‌مندى به دين و آيين خود به سرعت مشركان را تحت تعقيب قرار دادند تا بر دفاع از حاكميّت دولت نوپا و حفظ و حراست آن از دست بدخواهان، تأكيد نمايند...

مشركان براى فرار از معركه، همه توان خود را به كار گرفتند و انبان‌هاى آرد و خرماى همراه خود را برزمين افكندند و مسلمانانى كه در تعقيب آن‌ها بودند، بدان انبان‌ها دست يافتند به‌همين‌دليل اين غزوه «غزوة السويق» ناميده شد و اين دومين خوارى و ذلتى بود كه نصيب قريشيان گشت. وقتى اين خبر به ديگر قبايل رسيد بر همگان روشن گرديد كه اسلام به عنوان قدرتى منظم و سازمان يافته به واقعيتى ملموس تبديل شده است.

توانستند با ترور كعب بن اشرف كه با گوشه و كنايه و تمسخر، حيثيت و آبروى مسلمانان را مورد تعرض قرار داده بود، او را از سر راه بردارند^۱.

تلاش‌هاى تحريك‌آميز يهوديان و انتشار ياوه‌گويى‌ها و تبليغات دروغين آنان براى بدنام كردن مسلمانان هم‌چنان ادامه يافت و با اين كار پيمان‌نامه همزيستى مسالمت‌آميز خود را نقض كردند. پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم تصميم گرفت آنان را به آرامش فراخواند، لذا نزد يهوديان بنى قينقاع رهسپار شد و با حكمت و اندرز نيكو آنان را به خداشناسى دعوت كرد و در مورد فرجام سياست‌ها و اعمال ناپسندشان به آنان هشدار داد و آن‌ها را در محل بازارشان گرد آورد و به آن‌ها فرمود:

اى يهوديان! از خشم الهى كه بر قريش فرود آمد برحذر باشيد و اسلام آوريد شما به خوبى دانسته‌ايد كه من فرستاده خدا هستم و آن را در كتاب آسمانى خود و پيمانى كه خدا از شما گرفته بود، ملاحظه كرده بوديد.

اين سخنان، بر خودبينى و تكبر آنان افزود و اظهار داشتند: اى محمد! از رويارويى با چنان افرادى [قريش‌] مغرور نباش، زيرا تو بر انسان‌هاى بى تجربه و كارناآزموده‌اى پيروز گشته‌اى. به خدا سوگند! ما مرد جنگيم و اگر با ما مبارزه نمايى پى خواهى برد كه تاكنون با افرادى چون ما، درگير نشده‌اى‌^۲.

در جريان توهين به يك زن مسلمان كه منجر به كشته شدن يك يهودى و يك مسلمان شد، فرومايگى يهود هويدا شد. به‌دنبال آن پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم با گسيل سپاه مسلمانان، يهود بنى قينقاع را مدت پانزده روز پياپى در خانه‌هاى خود به محاصره درآورد به‌گونه‌اى كه نه كسى از آنان قادر بر بيرون آمدن بود و