رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم براى پرهيز از گسترش دامنه جنگ، شيوه‌اى به كار برد تا هم‌پيمانان يهود به اشتباه افتند و با اين ترفند آن‌ها را از همكارى با يهود خيبر، بازداشت.
بدين‌ترتيب، سپاه مسلمانان كه پيشاپيش آنان على بن ابى طالب عليه السّلام با پرچم رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم در حركت بود دژهاى يهوديان را غافلگيرانه به محاصره خود درآوردند. يهوديان با نقشه حساب‌شده‌اى در دژهاى خود پناه گرفتند و سپس درگيرى‌هاى متعددى ميان آن‌ها به وجود آمد و مسلمانان طى آن‌ها توانستند چند موضع مهم يهود را به اشغال خود درآورند. جنگ شدت گرفت و مدت محاصره طولانى شد و مسلمانان به‌گونه‌اى از شدت گرسنگى به رنج افتادند كه ناگزير به استفاده از غذاهاى ناگوار شدند.
رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم پرچم خويش را به برخى از صحابه سپرد تا فتح و پيروزى به ارمغان آورند ولى جز فرار و شكست چيزى نصيب آن‌ها نشد و زمانى كه عرصه بر مسلمانان تنگ شد، پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم فرمود:
«لأعطين الراية غدا رجلا يحبّ اللّه و رسوله و يحبّه اللّه و رسوله كرّار غير فرار لا يرجع حتى يفتح اللّه على يديه؛»۱
فردا پرچم را به دست فردى خواهم سپرد كه خدا و رسول او را دوست دارد و خدا و رسول نيز دوستدار اويند، او بر دشمن يورش مى‌برد و هرگز پشت به دشمن نمى‌كند تا خداوند فتح و پيروزى را به دست تواناى او قرار دهد.
روز بعد على عليه السّلام را خواست و پرچم را به او سپرد و فتح و پيروزى به دست باكفايت او به ارمغان آمد و رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم و مسلمانان شادمان گشتند.
