بخش دوم
حضور اسلام خارج از جزيرة العرب‌

1. جنگ موته‌

پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم تصميم گرفت امنيت را در شمال جزيرة العرب گسترش دهد و مردم آن سامان را به اسلام فراخواند و به سوى شام حركت كند. به همين دليل حارث بن عمير أزدى را نزد حارث بن ابو شمر غسّانى فرستاد كه شرحبيل بن عمرو غسّانى با وى درگير شد و او را كشت.

در همين برهه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم گروهى از مسلمانان را براى تبليغ اسلام اعزام كرد، ولى اهالى منطقه «ذات اطلاح» (ناحيه‌اى از شام) با حمله به اين گروه آنان را به قتل رساندند. با رسيدن خبر كشته‌شدن آن‌ها به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم، حضرت از اين رخداد فوق العاده متأثّر شد و مسلمانان را جهت حركت به آن سامان فراخواند و سپاهى مركب از سه هزار رزمنده مهيا نمود و زيد بن حارثه، جعفر بن ابو طالب و عبد اللّه بن رواحه را به فرماندهى اين سپاه گمارد كه در نبودن هريك، ديگرى جاى وى را بگيرد و در جمع آنان به ايراد سخن پرداخت و فرمود:

با نام خدا نبرد كنيد... آنان را به اسلام دعوت نماييد... اگر اين كار را انجام دادند، از آن‌ها بپذيريد و از كشتن آن‌ها صرف‌نظر كنيد... و اگر پذيراى اسلام نشدند دشمنان خدا و دشمنان خود را، كه در شام به‌سر مى‌برند، از دم تيغ بگذرانيد، در آن سامان به‌

پيامبر با توقف طولانى خود در مكه جامعه آنان را دستخوش شكاف نموده و دين اسلام در دل مردم نفوذ كند، درخواست پيامبر را مبنى‌بر برگزارى مراسم ازدواجش با ميمونه، پذيرا نشدند و از آن‌جا كه مسلمانان قبل از ظهر، مكّه را ترك گفتند، رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به ابو رافع مأموريت داد تا همسرش ميمونه را شبانگاه بدو ملحق سازد^۱.