263
پیشوایان هدایت (خاتم انبیاء محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله)

على بن ابى طالب عليه السّلام از سفر يمن به مكه بازگشت تا به رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم بپيوند و 34 قربانى با خود آورده بود. در نزديكى مكه يكى از افراد خود را بر سپاهيانش گمارد و شتابان وارد مكه شد. پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم از ديدن على و موفقيّت چشم‌گيرى كه در يمن نصيب وى شده بود، شادمان گشت و بدو فرمود: «رهسپار مسجد الحرام شو و كعبه را طواف نما و مانند يارانت از احرام خارج شو.»

حضرت على عليه السّلام عرضه داشت: «من مانند شما تهليل (لا اله الا الله) بر زبان آوردم.

من هنگامى كه احرام بستم عرضه داشتم: خدايا! همان‌گونه كه پيامبر و فرستاده‌ات حضرت محمد تهليل گفت، تهليل مى‌گويم.»

سپس رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به او دستور داد نزد سپاهيان خود بازگردد و آن‌ها را به سمت مكه همراهى كند. وقتى اين افراد خدمت پيامبر رسيدند و از آن‌جا كه على عليه السّلام آنان را بر كار اشتباهى كه در غياب وى انجام داده بودند، مورد نكوهش قرار داده بود؛ از وى به پيامبر شكايت كردند. رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم در پاسخ آنان فرمود:

«ايها الناس لا تشكوا عليّا فو اللّه إنه لأخشن فى ذات اللّه من أن يشتكى»؛۱

مردم! از على شكوه نكنيد وى در راه خدا سختگيرتر از آن است كه كسى از او شكايت كند.

پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم روز نهم ذى حجه به اتفاق انبوه مسلمانان، رهسپار عرفات گرديد و تا غروب روز نهم در عرفات درنگ كرد و با فرارسيدن تاريكى شب سوار بر ناقه رهسپار مزدلفه گرديد. پاسى از شب را در آن‌جا سپرى نمود و از طلوع فجر تا طلوع خورشيد هم‌چنان در مشعر الحرام توقّف نمود و روز دهم‌

1.( ۱). سيره نبوى ۲/ ۶۰۳؛ بحار الأنوار ۲۱/ ۳۸۵.


پیشوایان هدایت (خاتم انبیاء محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله)
262

گذشته‌هاى نه‌چندان دور باهم دشمن بودند و بر يكديگر فخر و مباهات مى‌كردند و در نادانى و كفر به‌سر مى‌بردند. پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم همه همسران خود و دخت گرامى‌اش فاطمه زهرا عليها السّلام را با خود همراه برد و همسر او على بن ابى طالب عليه السّلام را به مأموريتى اعزام نمود و ابو دجانه انصارى را بر مدينه گمارد.

پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم در ذو الحليفه با دو قطعه پارچه سفيد احرام بست و هنگام احرام چنين گفت:

«لبيك اللهم لبيك، لبيك لا شريك لك لبيك، إن الحمد و النعمة لك و الملك، لا شريك لك لبيك.»

رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم چهارم ذى حجه به شهر مكه نزديك شد و تلبيه (لبيك گفتن) را قطع كرد. سپس درحالى‌كه حمد و ثناى خدا را فراوان به جا مى‌آورد وارد مسجد الحرام شد و حجر را استلام كرد و هفت دور طواف نمود و در مقام ابراهيم دو ركعت نماز خواند و آن‌گاه سعى بين صفا و مروه انجام داد و سپس رو به حاجيان كرد و فرمود: «كسانى كه قربانى با خود نياورده‌اند مى‌توانند از احرام خارج شوند و حجشان را به عمره تبديل كنند و آنان كه قربانى آورده‌اند بر احرام خود باقى بمانند.»

بعضى از مسلمانان با اين پندار كه آنان نيز بايد مانند رهبرشان رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم هم‌چنان محرم باشند، با فرمان آن بزرگوار مخالفت كردند. پيامبر از اين كار به خشم آمد و فرمود: «اگر قربانى به همراه نياورده بودم، خود نيز همان‌گونه كه به شما دستور دادم عمل مى‌كردم.۱»

1.( ۱). بحار الأنوار ۲۱/ ۳۱۹.

  • نام منبع :
    پیشوایان هدایت (خاتم انبیاء محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله)
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    مجمع جهانی اهل البیت (ع)
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1427 ه ق
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 19921
صفحه از 346
پرینت  ارسال به