راه راست هدايتش كند. در قرآن شرح و توضيح همه‌چيز آمده است، قرآن فصل الخطاب بوده و شوخى و مزاح نيست، داراى ظاهر و باطن است، ظاهرش همه حكم خدا و باطنش علم الهى است، ظاهرش زيبا و باطنش عميق و ژرف است، از حقايق و اصولى برخوردار است كه هريك از آن‌ها نيز خود، حقايقى دارد، عجايبش قابل شمارش نيست و شگفتى‌هايش فرسوده نگردد مشعل هدايت و نور و روشنايى حكمت است و براى كسى كه در پى شناختن صفات [الهى‌] برآيد راهنماى معرفت و شناخت است.

بنابراين، مرد بايد ديده‌اش را روشن گرداند و به صفات (خدا)، بينا گردد تا از هلاكت رهايى يابد، انديشه، قلب بينا را زندگى و حيات مى‌بخشد، هم‌چنانكه فردى در تاريكى و ظلمت به واسطه روشنايى ره مى‌پويد ازاين‌رو، بر شما باد به حسن نيّت و درنگ اندك، در دنيا.

اهل بيت عليهم السّلام اركان دينند

پيامبر خاتم صلّى اللّه عليه و اله و سلم امانت بزرگ خود- يعنى اهل بيت رسالت، على عليه السّلام و فرزندانش- را به‌گونه‌هاى مختلف از جمله در آخرين خطبه‌اش چنين معرفى فرمود:

5. «يا معشر المهاجرين و الانصار! و من حضرنى فى يومى هذا، و فى ساعتى هذه، من الجنّ و الإنس فليبلّغ شاهدكم الغائب: ألا قد خلّفت فيكم كتاب اللّه.

فيه النور، و الهدى، و البيان، ما فرّط اللّه فيه من شى‌ء، حجة اللّه لى عليكم.

و خلّفت فيكم العلم الأكبر، علم الدين، و نور الهدى، وصيّى: على بن ابى طالب، ألا و هو حبل اللّه، فاعتصموا به جميعا، و لا تفرّقوا عنه،وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ‌

4. «ايها الناس! إنكم فى دار هدنة، و انتم على ظهر سفر، و السير بكم سريع، فقد رأيتم الليل و النهار، و الشمس و القمر، يبليان كل جديد، و يقرّبان كل بعيد، و يأتيان بكل وعد و وعيد، فاعدّوا الجهاز لبعد المجاز، إنها دار بلاء و ابتلاء، و انقطاع و فناء، فاذا التبست عليكم الأمور كقطع الليل المظلم، فعليكم بالقرآن، فانه شافع مشفّع، و ماحل مصدّق، من جعله امامه قاده الى الجنّة، و من جعله خلفه ساقه الى النار، و من جعله الدليل يدلّه على السبيل. و هو كتاب فيه تفصيل، و بيان و تحصيل. هو الفصل ليس بالهزل، و له ظهر و بطن، فظاهره حكم اللّه، و باطنه علم اللّه تعالى، فظاهره أنيق، و باطنه عميق، له تخوم، و على تخومه تخوم، لا تحصى عجائبه، و لا تبلى غرائبه، مصابيح الهدى، و منار الحكمة، و دليل على المعرفة لمن عرف الصفة، فليجل جال بصره، و ليبلغ الصفة نظره، ينج من عطب، و يتخلّص من نشب؛ فان التفكر حياة قلب البصر، كما يمشى المستنير فى الظلمات بالنور، فعليكم بحسن التخلّص، و قلّة التربّص»^۱؛

4. مردم! شما در خانه آرامش و آسايش به سر مى‌بريد و شتابان در حال سفريد، شب و روز و خورشيد و ماه را ملاحظه كرده‌ايد كه هرجديدى را محو و نابود و هر دورى را نزديك مى‌گردانند و هر بيم و اميدى را با خود مى‌آورند. بنابراين، براى دورى سفر، توشه برگيريد، دنيا جايگاه بلا و گرفتارى و جدايى است، هرگاه گرفتارى‌ها و مشكلات مانند پاره‌هاى شب تاريك به شما روآورد، به قرآن متوسل شويد، زيرا قرآن شفاعت‌كننده و شفاعت‌پذيرفته‌شده و صادق و مصدّق است هر كس قرآن را پيش روى خويش قرار دهد، او را به بهشت رهنمون مى‌شود و آن‌كس كه آن را پشت سر افكند به دوزخش براند و هركس آن را راهنماى خويش گرداند، به‌