24. پس از ايمان به خدا، بالاترين مرتبه عقل و خرد مداراى با مردم است درصورتى‌كه حقى را ترك نكند.
25. برترين مردم در دنيا، سخاوتمندان و در آخرت پرهيزكارانند.
سعادتمند كسى است كه از كردار ناشايست ديگران، پند و عبرت گيرد.
26. بدترين مردم كسى است كه آخرتش را به دنياى خود بفروشد و بدتر از او كسى است كه آخرتش را با دنياى ديگران سودا كند.
27. خوش‌به‌حال كسى كه عيب خودش، او را از پرداختن به عيب‌هاى ديگران بازدارد.
28. با جماعت همراه باشيد، زيرا گرگ، گوسفند جداافتاده از گلّه را شكار مى‌كند.
29. ميانه‌روى پيشه كنيد، مردمى كه ميانه‌رو هستند، روى فقر و تنگدستى را نخواهند ديد.
30. در شگفتم كسى كه به خاطر ترس از بيمارى، از خوردن غذا پرهيز مى‌كند، چگونه از بيم آتش، از ارتكاب گناه خوددارى نمى‌كند.
31- عزّت مؤمن، به بى‌نيازى وى از ديگران است.
32. از آن‌كس كه به عيادت تو نمى‌آيد عيادت نما و به آن‌كس كه به تو هديه نمى‌دهد، هديه بده.
33. بى‌نياز واقعى، كسى است كه نفس بى‌نياز داشته باشد.
34. [در وادى علم] يا دانشمند و يا دانش‌پژوه و يا شنونده و يا دوستدار علم باش، پنجمين قسم مباش كه به هلاكت خواهى رسيد.
35. هيچ دارايى سودمندتر از خرد نيست.
36. هيچ فقرى بدتر از نادانى نيست.
