37. هيچ خردى چون تدبير نيست.
38. آن‌كس كه مسلمانى را فريب دهد يا زيان رساند و يا با او از در حيله درآيد، از ما نيست.
39. اصلاح مال، از جوانمردى است.
40. كسى كه قومى را دوست داشته باشد، در عمل آنان شريك است.
41. كسى كه قومى را دوست داشته باشد، با آنان محشور خواهد شد.
42. كسى كه به علم خود عمل كند، آن‌چه را نمى‌داند خداوند به او عطا مى‌كند.
43. كسى كه ستمگرى را بر ستمش يارى رساند، خداوند آن ستمگر را بر خودش مسلّط گرداند.
44. كسى كه بين خود و خدا را اصلاح كند، خداوند بين او و مردم را اصلاح مى‌كند.
45. كسى كه ترحّم نكند، مورد ترحّم قرار نمى‌گيرد.
46. كسى كه فريب دهد، فريب مى‌خورد.
47. آن‌كس كه دو روزش برابر باشد، مغبون است.
48. شخص ميانه‌رو، به فقر و تهيدستى دچار نمى‌شود.
49. مؤمن كسى است كه مردم از دست و زبانش در آسايش باشند.
50. مسلمان كسى است كه مردم از آزار و اذيتش در أمان باشند.
51. بايد رازدار مجالس بود.
52. مسلمان، آيينه برادر مسلمان خويش است.
53. مسلمان برادر مسلمان است به او ستم روانمى‌دارد و رسوايش نمى‌كند.
