فتحى آشكار مهيا ساخت و رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم پس از صلح حديبيه با قبايل اطراف خود هم‌پيمان شد و به گردآورى آن‌ها پرداخت تا در برابر تمام نيروهاى شرك و الحاد، از آن‌ها قدرتى يكپارچه به وجود آورد. خداى متعال در سال هشتم، مكّه را براى آن حضرت گشود و پس از آن‌كه گردنكشان قريش در برابر دولت و سياست آن حضرت، سر تعظيم فرود آوردند، خدا به وى قدرت بخشيد تا پايه و اركان شرك را از شبه جزيره ريشه‌كن سازد.
سال نهم، با ورود هيئت‌هاى اعزامى قبايل، كه دسته‌دسته به دين الهى مى‌گرويدند، سالى پررونق بود.
سال دهم هجرى، سال حجة الوداع و آخرين سالى بود كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم در كنار امت خويش قرار داشت و براى پيشرفت دولت جهانى خويش و امتش، كه شاهد بر ساير امت‌ها بود، زمينه‌سازى مى‌كرد.
روح بلند پيامبر عظيم الشأن اسلام در روز 28 ماه صفر سال يازدهم هجرى پس از تحكيم اركان دولت اسلامى‌اش، كه رهبر معصومى را براى آن مشخص كرد، به ملكوت اعلى پيوست؛ رهبرى كه جانشينى وى را برعهده داشت و در راه او گام برمى‌داشت و چنين ويژگى، تنها در شخص على بن ابى طالب عليه السّلام وجود داشت. انسان كاملى كه از دوران تولّد، تربيت يافته رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم به‌شمار مى‌آمد و حضرت در طول زندگى به بهترين شكل ممكن از او مراقبت نمود. تمام ارزش‌هاى اسلامى در انديشه و سير و سلوك و اخلاق امام على بن ابى طالب عليه السّلام تبلور داشت و در اطاعت از رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم و دستورات و نواهى وى، برجسته‌ترين نمونه به‌شمار مى‌رفت و شايسته نشان ولايت كبرى و وصايت نبوى و خلافت اسلامى بود. ويژگى‌هاى امير مؤمنان، آن حضرت را در كيان رسالت اسلامى و انقلاب الهى و دولت
