بخش دوم
نويد پيامبران، در روزگاران
قرآن كريم به صراحت بيان داشته كه دوران تاريخى بشر با پديده وجود نبوّت‌ها و بعثت پيامبران و فرستادن رسولان، كه جوامع خود را به سمت و سوى زندگى برتر و انسانيّتى كامل‌تر رهنمون مى‌شدند، آغاز گرديده است. به گونه‌اى كه مى‌توانيم از آن نتيجه بگيريم درخشش نبوّت و ظهور پيامبران در جوامع بشرى، آغاز دوران تاريخى بشر به‌شمار مى‌آيد.
خداى متعال فرمود:
مردم، در آغاز يك دسته بودند، خداوند پيامبران را برانگيخت تا مردم را مژده و بيم دهند و كتاب آسمانى را كه به سوى حق دعوت مى‌كرد با آنان فرو فرستاد تا ميان مردم در آن‌چه اختلاف داشتند، داورى كند، تنها كسانى كه كتاب را دريافت داشته بودند و نشانه‌هاى روشن به آن‌ها رسيده بود به جهت ستم روادارى ميان خويش، در آن به اختلاف پرداختند، خداوند آنان را كه ايمان آورده بودند به فرمان خود به حقيقت مورد اختلاف، رهبرى نمود و خدا هركس را بخواهد به راه راست هدايت مى‌كند.۱
