وامى‌دارد. بنابراين، مژده به آمدن پيامبران مصلح، يأس و نوميدى را از دل‌هايى كه در انتظار اصلاحند، مى‌زدايد و آن‌ها را به سمت و سوى علاقه به زندگى و كوبيدن درهاى خير و نيكى متوجه مى‌سازد.
اين‌گونه مژده‌ها، ايمان مؤمنان را در مورد نبوّت پيامبرانشان افزايش مى‌دهد و كافران را در كفر خويش، به شك و ترديد مى‌اندازد و بدين‌ترتيب استقامت و پايدارى آنان را در برابر حق به ضعف مى‌كشاند و زمينه پذيرش دعوت آن پيامبر را برايشان مهيا مى‌سازد.
اگر اين مژده به حصول اطمينان بينجامد، نياز به درخواست معجزه‌اى از آن پيامبر نيست چنان‌كه نبوّت سرشار از مژده، در دل‌ها نافذتر و به باور و اعتقاد به آن نبوّت نزديك‌تر خواهد بود. افزون بر اين‌كه مردم را از فشارهاى ناگهانى در برابر رويدادهاى غيرمنتظره دور نموده و دعوت پيامبر را از حالت نامأنوسى در دل مردم خارج مى‌سازد.۱
همه پيامبران بر يك راه و رسم بوده‌اند. پيامبر گذشته به ظهور پيامبر بعدى مژده مى‌داده و پيامبر بعدى به پيامبر پيشين ايمان داشته است. افزون بر شواهد و موارد كاربردى كه در بحث بعدى بدان خواهيم پرداخت، آيه 81 سوره آل عمران نحوه اين مژده‌ها را بيان مى‌كند.
نويد رسالت پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم توسط انبياء
1. به تصريح قرآن كريم، حضرت ابراهيم خليل عليه السّلام به شيوه دعا در مورد رسالت خاتم پيامبران مژده داده است؛ آن‌گاه كه در مورد بيت اللّه الحرام در مكّه مكرمه و بالا بردن ديوارهاى خانه كعبه سخن مى‌گويد و براى
