گروهى از اهل كتاب و ديگران براساس همين علامات و نشانه‌هايى كه بدان آشنا بودند، بى‌آنكه از رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم معجزه ويژه‌اى بخواهند۱، به او ايمان آوردند و اين مژده‌ها را برخى از نسخه‌هاى تورات و انجيل،۲ تاكنون هم‌چنان در خود نگاه داشته است.
بدين‌سان، مژده به ظهور نبوّت خاتم پيامبران حضرت محمد بن عبد الله صلّى اللّه عليه و اله و سلم قبل از ولادت آن حضرت و در دوران زندگى قبل از بعثت وى، همواره ادامه داشت. و خبر دادن بحيراى راهب و ديگران در آغاز بعثت مبارك آن حضرت، از مژده‌هاى معروف و مشهور تلقى مى‌شد۳.
امير مؤمنان عليه السّلام آن‌جا كه مى‌فرمايد: «... الى أن بعث اللّه سبحانه محمدا رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله و سلم لإنجاز عدته و اتمام نبوّته، مأخوذا على النبيّين ميثاقه مشهورة سماته...۴» به اين حقيقت تاريخى گواهى مى‌دهد.
در طبقات ابن سعد از سهل، مولاى عتيبه- كه مردى مسيحى اهل حريس بود و دوران يتيمى خود را در كنار مادر و عمويش گذراند و به قرائت و مطالعه انجيل مى‌پرداخت- نقل شده كه مى‌گويد: «... نسخه‌اى از انجيل در اختيار عمويم بود. روزى من آن را برداشته و مطالعه كردم تا به ورقى رسيدم كه نوع نوشته‌اش برايم ناآشنا بود. زمانى كه ورق را با دستم لمس كردم ملاحظه نمودم قسمت‌هايى از آن به وسيله چسب به يكديگر چسبانده شده است. وى مى‌افزايد: آن‌ها را از يكديگر جدا كردم ديدم ويژگى‌هايى بدين شرح از
